Czy islandzka armia to marzenie obywateli?

Islandia od momentu uzyskania niepodległości w 1944 roku nie posiadała regularnej armii. W okresie zimnej wojny strategiczne znaczenie wyspy na północnym Atlantyku skłoniło Stany Zjednoczone do utworzenia bazy wojskowej w Keflaviku w 1951 roku. Placówka ta stała się jednym z kluczowych elementów systemu obrony NATO w regionie, pełniąc funkcję strategicznego punktu monitorowania i kontroli przestrzeni powietrznej oraz morskiej. Baza w Keflaviku była wykorzystywana do różnorodnych celów militarnych. Znajdowały się tam stacje radarowe, które umożliwiały wykrywanie potencjalnych zagrożeń ze strony Związku Radzieckiego oraz patrolowanie północnoatlantyckich szlaków morskich. Amerykańskie siły zbrojne stacjonujące w Keflaviku były także zaangażowane w działania mające na celu zabezpieczenie Islandii przed ewentualnym atakiem, a infrastruktura bazy była regularnie modernizowana i rozbudowywana, aby sprostać rosnącym wymaganiom obronnym NATO.