Donald Trump mówi o „pełnym ładunku bomb”
Z perspektywy Trumpa armia USA osiągnęła podstawowe cele wojenne swojego sojusznika Izraela: zniszczenie irańskiego programu nuklearnego przy użyciu potężnej broni, którą dysponują tylko USA.
Nic dziwnego, iż nie ma oficjalnych szczegółów na temat konkretnych rodzajów użytej broni, chociaż Trump napisał na Truth Social, iż zakład Fordow został trafiony „pełnym ładunkiem bomb”. Sugeruje to, iż USA użyły bomby do niszczenia bunkrów GBU-57. Wymieniono sześć z nich.
Obiekt nuklearny Fordo: 61 metrów pod ziemią
Według US Army może przebić skały i beton na głębokość do 61 metrów. W przeciwieństwie do obiektów Natanz i Isfahan, które według doniesień medialnych zostały zaatakowane 30 pociskami manewrującymi Tomahawk z okrętów podwodnych, obiekt nuklearny Fordow znajduje się bardzo głęboko pod ziemią, a zatem poza zasięgiem izraelskich bomb.
Fordo znajduje się na terenie byłej instalacji wojskowej 100 kilometrów na południe od Teheranu i jest zakopane do 90 metrów pod górską skałą. Betonowe konstrukcje chronią składowisko, przynajmniej w większości, przed atakami wroga.
„Matka” i „ojciec wszystkich bomb”
Konwencjonalne bomby, pociski manewrujące i rakiety nie mogą „rozbić” tego typu bunkra — warstwy ziemi i skał nad nim są zbyt grube. Istnieją jednak specjalne bronie zaprojektowane do atakowania tak głębokich bunkrów. Porównywalna do zasady potężnego uderzenia młotem, „matka wszystkich bomb” (GBU-43/B Massive Ordnance Air Blast, MOAB) z USA i rosyjski „ojciec wszystkich bomb” (ABBPM, bomba próżniowa o zwiększonej mocy) mogą spowodować niezbędne spustoszenie.
GBU-57: „ciężki penetrator bomb”
GBU-57, prawdopodobnie używany w Fordow, działa podobnie do klasycznego pocisku przeciwpancernego. Jego nazwa tłumaczy się jako „ciężki penetrator bomb”. GBU-57 rozbija się o powierzchnię z dużą prędkością, może przebić do 60 metrów ziemi lub osiem metrów utwardzonego betonu, a następnie przebija zbrojenie bunkra. Faktyczna eksplozja następuje dopiero, gdy jest w środku. Jego głowica bojowa zawiera około 2,4 tony materiału wybuchowego, co jest dewastujące w zamkniętym systemie bunkrów. Każdy GBU-57 kosztuje około 3,5 miliona dolarów; Stany Zjednoczone posiadają ich około 20.
Bomba waży 14 ton, co jest konieczne ze względu na jej ogromną masę, i ma tę wadę, iż nie może być przenoszona przez samolot bojowy. Tylko amerykańskie bombowce strategiczne B-2 Spirit są do tego zdolne. Ponadto GBU-57 to bomba, która, chociaż może samodzielnie dotrzeć do celu, przez cały czas musi zostać zrzucona z niewielkiej odległości.
GBU-57 nie sprawdza się w walce z dużymi instalacjami
I to nie wszystkie ograniczenia – największym problemem jest rodzaj i liczba celów, ponieważ siła uderzenia GBU-57 nie jest nieskończona. kilka pozostanie z bunkra lub jaskini, do której dotrze. Ale w rozległych obiektach, gdzie poszczególne obszary są oddzielone szybami i grodziami, bomba prawdopodobnie zniszczy tylko docelowy segment, a nie cały kompleks.
Można zatem założyć, iż irańskie obiekty zostały zaprojektowane tak, aby wytrzymać takie ataki lub przynajmniej ograniczyć szkody. Pokonanie całego irańskiego arsenału wymagałoby dużej liczby ataków. Biorąc pod uwagę niewielką liczbę bomb, jest to raczej mało prawdopodobne. To, jak skuteczna była operacja USA, prawdopodobnie nie zostanie gwałtownie ustalone.
