Dom położony jest na rogu ul. Słowackiego i placu Kościuszki, naprzeciw kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego. Został wybudowany jako jeden z pierwszych przy ówczesnej ulicy Kaliskiej w latach 60. XIX wieku. Dwupiętrowy budynek ma cechy architektury klasycystycznej.
W 1862 r. Julian Anfiłow nabył od Filonii-Matyldy-Teodozji i Kazimierza, małżonków Hyć działkę przy placu św. Bernarda i Sieradzkim Przedmieściu (obecnie ul. Słowackiego 1) za 1800 rubli. Anfiłow wybudował na działce murowany, dwupiętrowy dom, prawdopodobnie w latach 60. XIX wieku.
Zmarł w 1883 r. i zostawił go w spadku córkom: Ewdokii Kamieńskiej i Liubow Anfiłow. W 1891 r. właścicielki sprzedały posesję Kornelemu Kozerskiemu, który w 1893 r. pozostawił go spadkobierczyniom: Amelii Szwedowskiej, Marii Wojeńskiej, Kazimierze Perlanowskiej, Amalii Dolińskiej, Antoninie Prylińskiej i Franciszce Bogusławskiej.
Do 1909 r. następowały dalsze podziały własności pozostającej w rodzinie Szwedowskich i Bogusławskich. Zadłużoną nieruchomość nabyło wreszcie na licytacji Piotrkowskie Miejskie Towarzystwo Kredytowe za sumę 36.501 rubli na swoją siedzibę. Adaptowano wnętrza pierwszego piętra na cele biurowe, drugie piętro i częściowo poddasze zamieszkiwali pracownicy Towarzystwa, min. rodzina gen. Stefana Roweckiego-Grota.
W latach 50. XX wieku zarządzeniem Ministerstwa Finansów nieruchomość przeszła na własność Banku Gospodarstwa Krajowego, później Krajowego Banku Inwestycyjnego. w tej chwili pełni funkcje mieszkalne i usługowe.
https://trybunalski.pl/wiadomosci/historia/piotrkowskie-osiedle-ktore-powstalo-w-socjalistycznym-czynie-mialo-sluzyc-robotnikom-z-sigmateksu-zdjecia/DlLrSP4hvqaYFQ6sEOdcJeden z najstarszych przy Słowackiego, ale o skromnej elewacji
Budynek o skromnych cechach stylowych, przekształcony w poziomie parteru i we wnętrzach. Elewacje frontowe noszą cechy późnego klasycyzmu.
To budynek narożny, z dłuższą elewacją w ulicy Słowackiego i prostopadłą, krótszą przy pl. Kościuszki. Przy ul. Słowackiego, naprzeciw opisywanej kamienicy wznosi się zespół kościoła i klasztoru Bernardynów. Od strony zachodniej szereg dwukondygnacyjnych kamienic i zespół zabytkowych budynków Sądu Okręgowego.
Budynek murowany z cegły na rzucie prostokąta, o zaokrąglonym narożniku południowo-wschchodnim. Budynek jest podpiwniczony, dwupiętrowy. Elewacje na piętrach artykułowane w pionie uproszczonymi pilastrami toskańskimi.
https://trybunalski.pl/wiadomosci/historia/goscil-w-piotrkowie-trybunalskim-zanim-zostal-janem-pawlem-potem-zostal-honorowym-obywatelem-miasta-zdjeica/p4bIK8TkDq85jb96sQPQReprezentacyjna ulica Słowackiego
Obecna ulica Słowackiego położona na dawnych terenach Sieradzkiego Przedmieścia ukształtowała się w związku z otwarciem linii kolei warszawsko-wiedeńskiej i wybudowaniem dworca kolejowego w Piotrkowie w 1847 r. Spowodowało to istotne ożywienie gospodarcze miasta.
Na początku XIX w. burzono obwarowania miasta, w 1917 r. rozebrano bramę "sieradzką". Centrum miasta przesunęło się wówczas ze Starego Rynku na plac przed byłą bramą "sieradzką" obok kościoła bernardyńskiego, czyli plac pod nazwą św. Bernarda, a w tej chwili pl. Kościuszki.
Od połowy XIX w. wznoszono przy ulicy szereg domów mieszkalnych, cerkiew prawosławną Wszystkich Świętych, budynek poczty, magistratu. Ulica otrzymała twardą nawierzchnię i trotuary.
W 1867 r., pod rosyjskim zaborem miasto uzyskało status gubernialnego i ulica nabrała charakteru reprezentacyjno-biurokratycznego. Wzniesiono tu wiele reprezentacyjnych kamienic czynszowych dla urzędników i w początku XX w. monumentalny budynek Sądu Okręgowego.
Ulica wielokrotnie zmieniała nazwę. Nazywała się między innymi Kaliska, Petersburska Sieradzka, Widawska.
