Kościół katolicki odegrał istotną rolę będąc realnym wsparciem dla opozycjonistów walczących z PRL. Obecność duchownych i msze święte odbywające się w miejscach strajków były duchowym wsparciem dla działaczy antykomunistycznych. Hierarchowie kościelni wspierali opozycjonistów także udzielając im schronienia czy pomagając w różnego rodzaju akcjach. Jednym z ważniejszych, a na pewno najliczniejszych wydarzeń z stanu wojennego we Wrocławiu była msza święta odprawiona 21 czerwca 1983 roku na torze wyścigów konnych „Partynice” przez papieża Jana Pawła II. Szacuje się, iż w wydarzeniu tym mogło wziąć udział choćby ponad 600 tys. osób, nie tylko mieszkańców Wrocławia, ale też całego Dolnego Ślaska. Wizyta papieża we Wrocławiu była jednym z najważniejszych momentów jego drugiej pielgrzymki do Polski, odbywającej się w trudnym czasie stanu wojennego. Choć władze komunistyczne próbowały nadać wydarzeniu wyłącznie religijny charakter i ograniczyć jego wymowę społeczną, spotkanie stało się manifestacją jedności, nadziei i duchowego oporu wobec władz PRL. W swojej homilii Jan Paweł II mówił o godności ludzkiej pracy, prawie do wolności sumienia i potrzebie solidarności – słowach, które w tym kontekście brzmiały jak nieoficjalne wsparcie dla zdelegalizowanego ruchu „Solidarność”.
