Jesteśmy zobowiązani do pamięci o absolwentach naszej szkoły, którzy swe życie oddali za wolną ojczyznę, a którzy w bestialski sposób zostali zamordowani w Lesie Katyńskim – powiedział wicepremier Władysław Kosiniak-Kamysz, odsłaniając tablicę poświęconą absolwentom Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego – ofiarom zbrodni katyńskiej 1940 roku.
II Liceum Ogólnokształcące im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie to jedna z najstarszych szkół średnich w stolicy Małopolski. Liczy sobie już 142 lata. Obecne liceum jest kontynuatorem przedwojennego Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego, które założone zostało w dwusetną rocznicę odsieczy wiedeńskiej – w 1883 roku. Od tego czas bramy szkoły po szczęśliwie zdanej maturze opuszczali absolwenci, z których wielu zapisało chwalebne i piękne karty służby ojczyźnie – obywatelskiej, społecznej, a także wojskowej. Spośród nich, jak obliczył dr Marcin Spórna, historyk i nauczyciel historii w II Liceum, 72 stało się ofiarami zbrodni katyńskiej. To właśnie dzięki badaniom i staraniom dr Spórny, wicepremier i minister obrony narodowej, a także absolwent tej szkoły Władysław Kosiniak-Kamysz odsłonił dzisiaj na murach szkoły tablicę z nazwiskami zamordowanych przez Sowietów.
W uroczystości w II LO prócz wicepremiera Władysława Kosiniaka-Kamysza wzięli udział m.in. Aleksander Miszalski, prezydent Krakowa (także absolwent tego liceum); Lech Parell, szef Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych oraz Izabella Sariusz-Skąpska, prezes Federacji Rodzin Katyńskich.
Wicepremier Kosiniak-Kamysz podkreślił w swym przemówieniu, iż wśród pomordowanych absolwentów znaleźli się wybitni przedstawiciele zawodów medycznych i prawniczych, naukowcy, pedagodzy i wojskowi. Niemal wszystkich łączyło to, iż częścią ich kariery była służba wojskowa, a wielu swą drogę życiową rozpoczynało od walki w Legionach komendanta Józefa Piłsudskiego. – Pamięci o Katyniu nie kultywujemy, by rozdrapywać rany, nie jest też to pamięć nienawistna. To jest pamięć przejmująca, pamięć przestrogi – mówił Kosiniak-Kamysz. – Wszak zagrożenie wciąż płynie z tej samej strony – z Kremla, z którego wydano rozkaz do mordowania naszych oficerów w Katyniu, elitę narodu polskiego. Próbowano przez to zniszczyć nieśmiertelnego ducha naszej ojczyzny. Była to próba nieudana, ale trzeba pamiętać, iż była podjęta – dodał szef MON-u.
Wierni przysiędze do końca
Przywołajmy chociaż kilka nazwisk widniejących na odsłoniętej tablicy.
Ppłk Władysław Konrad Czapliński – legionista, kawaler Orderu Virtuti Militari, dowódca 27 Pułku Piechoty w Częstochowie w latach 1930–1936. W chwili wybuchu II wojny światowej w stanie spoczynku, aresztowany przez NKWD w 1940 roku w Delatyni. Jego nazwisko widnieje na Ukraińskiej Liście Katyńskiej.
Ppłk Jan Dunin-Brzeziński, kawalerzysta, dowódca I dywizjonu 2 Pułku Ułanów w Legionach – organizował ów pułk w Wojsku Polskim, nazwany później 2 Pułkiem Szwoleżerów Rokitniańskich. Po wojnie polsko-bolszewickiej przeszedł do rezerwy i w 1934 roku został burmistrzem Myślenic. II wojna światowa zastała go we Lwowie, gdzie po zajęciu miasta przez Sowietów został przez nich internowany. Przyjmuje się, iż zginął w kwietniu 1940 roku, zamordowany przez NKWD w Miednoje.
Płk Adam Maciąg, doktor medycyny, jego kariera wojskowa związana była głównie z 5 Szpitalem Okręgowym w Krakowie, w którym m.in. pełnił funkcję komendanta. Po agresji sowieckiej na Polskę 17 września 1939 roku w niewiadomych okolicznościach dostał się do niewoli i osadzony został w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku zamordowany przez NKWD w Charkowie.
Ppłk dypl. August Nowosielski, żołnierz 1 Pułku Piechoty Legionów Polskich, kawaler Orderu Virtuti Militari za bitwę pod Kostiuchnówką, kierownik Sekretariatu Komisji Regulaminowej w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych, we Wrześniu’39 dowódca 77 Pułku Piechoty, po dostaniu się do sowieckiej niewoli został zamordowany w Katyniu między 13 a 14 kwietnia 1940 roku.
Ppor. rez. Andrzej Rieger, kawalerzysta w 12 Pułku Ułanów, doktor prawa i prokurator. Po wybuchu wojny w 1939 roku jako oficer rezerwy starał się dostać do punktu zapasowego swego pułku na Wołyniu. 17 września został aresztowany przez Sowietów i osadzony w Kozielsku. Zamordowany w Katyniu między 23 a 24 kwietnia 1940 roku.
Mjr rez. Marcin Zieliński, kawaler Orderu Virtuti Militari, profesor nauk medycznych, lekarz neurolog i psychiatra, wykładowca na Uniwersytecie Jagiellońskim, konsultant medyczny w najsłynniejszej przed wojną rozprawie sądowej, tzw. sprawie Gorgonowej. 17 września 1939 roku w nieznanych okolicznościach dostał się niewoli sowieckiej. Więziony w Kozielsku, zamordowany został w Katyniu między 9 a 11 kwietnia 1940 roku.
