Muzeum Pamięci Sybiru razem z Fundacją Białystok Biega po raz szósty organizują Bieg Pamięci Sybiru
Do tej pory na listach startowych szóstej edycji Biegu znalazło się łącznie ok. 1500 osób.
Impreza, której celem jest upamiętnienie ofiar sowieckich deportacji z lat 1940–1941, na stałe zagościła w kalendarzu wydarzeń historyczno-sportowych nie tylko w Białymstoku, ale także w Polsce oraz w środowiskach polonijnych za granicą. W poprzednich pięciu edycjach wzięło udział łącznie ponad 5 tysięcy biegaczy reprezentujących kilka pokoleń.
Dzięki biegowi wirtualnemu do inicjatywy dołączyli także amatorzy sportu z wielu państw na świecie – byli to mieszkańcy Belgii, Białorusi, Niemiec, Norwegii, Litwy i Włoch, a choćby Australii i Nowej Zelandii.
Biegniemy także we Wrocławiu
Bieg od 2019 r. realizowany jest stacjonarnie w Białymstoku, a od 2023 – także we Wrocławiu.
Dlaczego Wrocław? Gdy po 1945 r. miasto to znalazło się w granicach Polski, przybyło do niego wielu mieszkańców utraconych Kresów Wschodnich – przede wszystkim ze Lwowa i okolic – którzy w wyniku przesunięcia granic utracili swoje domy. Z tego samego powodu osiedlali się tutaj Sybiracy, którym dane było opuścić Związek Sowiecki, ale których powrót do rodzimych stron nie był już możliwy.
Bieg w liczbach
Na liście startowej tegorocznej, białostockiej edycji Biegu Pamięci Sybiru pojawiło się już 970 osób. Dużym sukcesem cieszy się również bieg we Wrocławiu, do tej pory zapisały się 294 osoby.
Z kolei wydarzenie w formie wirtualnej zgromadziło 235 uczestników.
Niezwykły medal
Każdy z uczestników, który ukończy 6. Bieg Pamięci Sybiru, otrzyma pamiątkowy medal. Od 2022 r. medale Biegu Pamięci Sybiru przybliżają eksponaty z Muzeum Pamięci Sybiru. W tym roku medal zdobi miś Reni Jackowskiej, z którymi wiąże się poruszająca historia.
Renia miała zaledwie 7 lat, kiedy razem z matką została zesłana z okolic Lwowa na Syberię, do obwodu irkuckiego. Po „amnestii”, w 1942 roku opuściły Związek Sowiecki. Trafiły do Ain Karem w zachodniej części Jerozolimy. Tu losy rodziny Jackowskich splotły się z losami rodziny Świderskich, którzy mieszkali w tym samym domu. Basia Świderska pokochała misia Reni i nie potrafiła się z nim rozstać. Jednak kiedy w 1946 roku rodzina Jackowskich otrzymała pozwolenie na wyjazd do Anglii, Renia postanowiła oddać misia za zawsze Basi.
