Zapytałem: jak to było podczas I wojny światowej?
Ciocia, choć była świadkiem naocznym, to nie umiała za bardzo opowiedzieć, określić tamtych czasów.
I nie jest to wina podeszłego wieku lub słabszego wyksztalcenia, bo wielu z nas miałoby z tym poważny problem. Stworzenie, choć przybliżonego obrazu ludzkich dramatów stanu wojny wymaga wyjątkowego daru mowy, sporo czasu a i tak odbiór może okazać się błędny lub trudny do wyobrażenia. Okazuje się jednak, iż istnieje wyjątkowo dobra metoda oddająca istotę czasów opisywanych. To poezja mająca charakter kroniki wydaje się najbardziej trafną formą wypowiedzi i z niezbędną dozą epitetów i porównań, jako zapis emocji.
Miałem już wiele razy do czynienia z taką twórczością, jednak nie potrafiłem jej wyodrębnić, jako tej najistotniejszej i najbardziej treściwej. Ta klasyfikacja wydaje się nieprawdopodobnie trafna a choćby przełomowa, bo! - OTWIERA OCZY .
Zrozumienie czasów dawno minionych lub tych sprzed kilku lat staje się osiągalne i pozwala, co najważniejsze wyeliminować kłamstwa historyczne wszechobecną kreację rzeczywistości obecnej jak i tej minionej. Badanie historyczne czasów poprzez poezję mającą charakter kronikarski jest też groźnym narzędziem z wielkimi łajdakami tego świata.
Dlatego taką poezję piszę i klasyfikuję ją ponad jakąkolwiek inną – oto droga do świadomości.
