W sobotę (19.10.2024) swoją ostatnią drogę w wieku 101 lat odbyła Wanda Bortkiewicz, świadek historii i zasłużona dla Państwa Podziemnego bohaterka.
Ceremonia pożegnania trwała od godzin porannych do popołudniowych. Ze względu na zasługi Pani Wandy, zarówno podczas Mszy Świętej, jak i pogrzebu, uczestniczyli przedstawiciele organizacji wojskowych i innych służb, oddając jej hołd. Podczas Mszy można było zauważyć, jak żołnierki WOT pełniły ostatnią wartę przy Pani Wandzie. Natomiast w trakcie pochówku oddano salwę honorową ku niebu. Na uroczystościach pogrzebowych zjawiło się wiele osób chcących pożegnać Panią Wandę, co jest wystarczającym dowodem na to, jak wielkim człowiekiem była. Idealistka, która nie baczyła na okoliczności, zawsze lojalna wobec Boga, zawsze lojalna wobec Polski.
Niech spoczywa Pani w pokoju.
Poniżej zarys biografii:
Wanda Bortkiewicz – urodzona 26 sierpnia 1923 r. w rodzinie ziemiańskiej na Wileńszczyźnie. W 1943 r. dołączyła do pierwszego partyzanckiego oddziału Armii Krajowej na Wileńszczyźnie, którym dowodził por. Antoni Burzyński Kmicic. Posługując się pseudonimem Basia wykonywała funkcję sanitariuszki. W sierpniu 1943 r. sowieccy partyzanci rozbroili polski oddział, mordując Kmicica oraz kilkudziesięciu jego podkomendnych. Basia zdołała opuścić sowieckie okrążenie. Schroniła się w Wilnie, gdzie podjęła pracę pielęgniarki. Nie złożyła jednak broni i dalej udzielała pomocy rannym w walce partyzantom, których umieszczano w konspiracyjnych lokalach. Jednym z jej pacjentów był dowódca Inspektoratu C Okręgu Wilno Armii Krajowej mjr Stefan Świechowski. Po zajęciu Wileńszczyzny przez Sowietów Wanda Bortkiewicz osiedliła się w Morągu, gdzie ponownie podjęła pracę jako pielęgniarka i wspierała żołnierzy patroli dywersyjnych i partyzantów 5. Wileńskiej Brygady AK. W wyniku dekonspiracji została zatrzymana przez UB, jednak komunistyczna bezpieka nie zdołała wymusić od niej oraz innych aresztowanych żołnierzy obciążających ją zeznań. W 1947 r. wyszła na wolność, ale ciągle pozostawała pod obserwacją komunistycznego aparatu represji. W latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku włączyła się w działania kombatanckie, które zaowocowały szeregiem akcji upamiętniających wysiłek niepodległościowy Okręgu AK Wilno.
W 2023 roku została uhonorowana nagrodą IPN „Świadek Historii”.
