W przeddzień Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych, ustanowionego przez Sejm w 2011 roku, świdniczanie oddali cześć bohaterom podziemia antykomunistycznego, którzy walczyli o wolność naszej Ojczyzny. Uroczystość odbyła się przy pomniku sierżanta Józefa Franczaka ps. Laluś.
– Spotykamy się w miejscu szczególnym, przy rondzie im. Żołnierzy Wyklętych i pomniku ostatniego partyzanta RP, gdzie w 2023 roku złożona została ziemia pochodzącą z 76 miejsc walk i męczeństwa polskich patriotów 1939-1984, by uczcić pamięć Żołnierzy Niezłomnych, tych, którzy po II wojnie światowej, z bronią w ręku przeciwstawili się narzuconej siłą władzy komunistycznej. W propagandzie ówczesnej, niesuwerennej Polski Ludowej określani byli mianem bandytów reakcyjnego podziemia. Dziś są dla nas i nowych pokoleń Polaków wzorem postawy patriotycznej. Fenomen powojennej konspiracji niepodległościowej polega na tym, iż była ona, i to aż do kolejnej fali, do powstania „Solidarności”, najlepiej zorganizowaną formą oporu społeczeństwa wobec władzy komunistycznej. Przyjmuje się, iż w latach 1944-1963 przez konspirację przewinęło się aż 300 tysięcy osób. Niestety, odpowiedzią reżimu na patriotyzm były represje i prześladowania. W walkach podziemia z uzurpatorską władzą zginęło 9 tysięcy konspiratorów. Kolejnych tysiące zostało zamordowanych na podstawie fikcyjnych wyroków sądowych lub zmarło w więzieniach. Dziś dziękujemy im za niezłomną postawę – mówił prowadzący uroczystość Piotr Jankowski, dyrektor Miejsko-Powiatowej Biblioteki Publicznej, witając przedstawicieli władz państwowych, powiatowych i miejskich, delegacje związków, instytucji i placówek oświatowych.
Po odśpiewaniu przez zebranych hymnu państwowego, głos zabrał Marek Franczak, syn „Lalusia”: – Jest mi niezmiernie miło kolejny raz być z Wami na uroczystości poświęconej pamięci Żołnierzy Wyklętych. Cieszę się, iż co roku przybywa ludzi, dla których wartości -Bóg, Honor, Ojczyzna, dla których oddawali swoje życie Niezłomni, są takie ważne. Dzisiaj, gdy, jak to się popularnie mówi, trzecie pokolenie ubeckie walczy z trzecim pokoleniem żołnierzy AK i WIN, gdy usuwa się z lekcji historii tematy związane z naszymi bohaterami – „Inką”, Pileckim i innymi, to dzięki temu, iż tutaj jesteście, przypominamy, iż to właśnie oni walczyli o to, byśmy mieli wolną Polskę.
Następnie kwiaty pod pomnikiem złożyli: Marek i Barbara Franczakowie, Łukasz Czemerys, Dominika Kasprzak i Piotr Kasperek – reprezentujący posła na Sejm RP Bartłomieja Pejo, starosta Waldemar Jakson i Michał Piotrowicz z zarządu Powiatu, Jerzy Irsak, zastępca burmistrza Świdnika – w imieniu burmistrza Marcina Dmowskiego, Magdalena Wójcik, wójt gminy Mełgiew, radni Rady Miasta Świdnik – przewodniczący Roman Kozak, Andrzej Krupa i Janusz Królik, Klub Radnych burmistrza Marcina Dmowskiego – Aleksander Suski i Włodzimierz Radek, a także przedstawiciele Świdnickiej Rady Kobiet, Związku Inwalidów Wojennych RP oddział Świdnik, Szwadronu Kawalerii 24. Pułku Ułanów, rezerwistów Wojska Polskiego, Stowarzyszenia Osób Represjonowanych w Stanie Wojennym Koło w Świdniku, Klubu Seniorów Lotnictwa, Zespołu Szkolno-Przedszkolnego nr 1, Szkoły Podstawowej nr 3, Zespołu Szkół w Piaskach, Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Kozicach Dolnych, Domu Pomocy Społecznej w Krzesimowie, Powiatowego Centrum Edukacji Zawodowej, Miejsko-Powiatowej Biblioteki Publicznej, Spółdzielni Mieszkaniowej, Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie, Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej, Powiatowego Inspektoratu Weterynarii, Powiatowego Urzędu Pracy, Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Świdniku.
Na zakończenie spotkania, zorganizowanego przez Starostwo Powiatowe we współpracy z Miejskim Ośrodkiem Kultury, Maria Winiarska wyrecytowała wiersz Juliusza Słowackiego zatytułowany „O Polsko”.
O Polsko! Polsko! Święta! Bogobojna!
Jeżeli kiedyś jasna i spokojna
obrócisz swoje rozwidnione oczy
na groby nasze, gdzie nas robak toczy;
gdzie urny prochów pod wierzby wiosenne
skryły się dumać jak łabędzie senne:
Polsko ty moja, gdy już nieprzytomni
będziemy – wspomnij ty o nas! O, wspomnij!
Wszak myśmy z twego zrobili nazwiska
pacierz, co płacze, i piorun, co błyska.
A dosyć, iż się zastanawiasz chwilę,
jaka tam cisza na naszej mogile,
jak się wydaje przez Boga przeklęta;
a nie zapomnisz ty o nas, o, święta!
Kto pałasz kocha i Ojczyznę kocha,
choćby się, palił dla niej przez dwa wieki
i gdzieś jak żuraw, odleciał daleki,
i gdzie przez lat sto widniał od rozpaczy:
to, jak swą szablę i swój kraj zobaczy;
to, jak usłyszy, iż krzyczą „Do broni!”
przed Panem Bogiem się tylko ukłoni,
a potem ludziom odpowie na hasło,
Że miecz nie ściemniał i serce nie zgasło!
aw
