Pierwszy partyzancki sukces "Szarego" i "Krzyka" – Pakosław 1943

Wraz z upływem powojennych lat partyzanckie osiągnięcia "chłopców z lasu" spłynęły na ich dowódców. Tak też się stało w przypadku oddziału dowodzonego przez legendarnego dziś Antoniego Hedę-Szarego. Jednak, jak zwykło się mawiać: "każdy sukces ma wielu ojców". Warto wspomnieć o ludziach, którzy na legendę "Szarego" zapracowali – jego podkomendnych i najbliższych współpracownikach, na przykładzie pierwszej akcji zbrojnej oddziału, którym w późniejszych latach wojny dowodził, i który rozsławił przede wszystkim jego imię na Ziemi Radomskiej i Kieleckiej.

Odbicie więźniów Starachowickiego aresztu w pierwszej połowie sierpnia 1943 r. (dokładna data nie jest pewna) było wyjściowym tryumfem dowódczym Antoniego Hedy "Szarego". Z uwolnionych ludzi uformowano oddział partyzancki, który stał się zalążkiem późniejszych słynnych "Szaraków". Dowódcą tego oddziału został oswobodzony z więzienia bliski przyjaciel i konspiracyjny współpracownik "Szarego" - Zygmunt Kiepas "Krzyk", który po dojściu do sprawności fizycznej po gestapowskim śledztwie rozpoczął intensywne szkolenie podległych mu partyzantów.

Oddział ten operujący w lasach okalających Iłżę z dnia na dzień błyskawicznie się rozrastał i rodził nowe potrzeby. Przybywających do niego ludzi trzeba było wyżywić i uzbroić. Aby rozwiązać problemy aprowizacyjne i zaspokoić "potrzebę broni" zaplanowana została pierwsza poważna akcja zbrojna, która stała się jednocześnie chrztem bojowym oddziału "Krzyka". Tak naprawdę od tej