Kolumna rosjan wjeżdżająca do Pokrowska nie przypominała regularnej armii. choćby islamscy terroryści z ISIS w podobnych sytuacjach – podczas przemarszów – prezentowali się lepiej. Ich technikale (improwizowane pojazdy wojskowe) bazowały na solidnych pickupach Toyoty, tymczasem żołdacy putina poruszali się przerobionymi ładami i zdezelowanym UAZ-em. No i całą masą „popierdółek” – cywilnych motocykli crossowych.
Obrazu nędzy i rozpaczy dopełniał wschodnio-ukraiński, mglisto-błotnisty anturaż. „’Mad-Max’ w bieda-wersji”, komentowano, nawiązując do klasyki kina postapo. I jakkolwiek drwienie z rzekomo „drugiej armii świata” wydaje się w tym kontekście zasadne, nie wolno zapominać, iż to ci wojenni nędzarze do Pokrowska wkraczali, co oznaczało, iż Ukraińcy się z niego wycofywali.
„Byle jak, byle czym, byle do przodu” – ta fraza chyba najpełniej oddaje modus operandi rosyjskiej armii w okolicach Pokrowska. Prawdę mówiąc, całe siły inwazyjne cierpią dziś na niedostatki sprzętu ciężkiego, ale widać to szczególnie w tak zwanych „hot-spotach”, miejscach szczególnie silnej presji rosjan. Walki na odcinku Pokrowskim realizowane są już od ponad 20 miesięcy, ale wraz z początkiem listopada agresorzy zintensyfikowali działania. W sukurs przyszła im pogoda – wspomniana mgła spowijająca Doniecczyznę przez kilkanaście godzin na dobę, i to już od wielu dni. To w niej kryją się małe bezzałogowce, których w powietrzu jest tyle, iż ukraińscy analitycy mówią o „okrążeniu dronami”. Bezpilotowce moskali niemal całkowicie odcięły Pokrowsk, paraliżując linie komunikacyjne.
Dowództwo rosyjskie wprowadziło do miasta oddziały na motocyklach i pickupach, próbując wykorzystać mobilność i efekt zaskoczenia. Taktyka działa, choć przynosi gigantyczne straty, bowiem technikale to nie transportery, a „motorki” nie dają choćby ułudy zabezpieczenia. Ludzki przemiał nie jest jednak dla rosyjskich dowódców powodem do szczególnych zmartwień, zwłaszcza iż na podejściu do Pokrowska zgromadzili niemal 120 tys. żołnierzy, jedną piątą całości wojsk inwazyjnych. Jest więc dość „mięsa”, by je pchać do kolejnych szturmów, po których – prędzej czy później – następne kwartały przechodzą w ręce rosjan. Pod koniec drugiego tygodnia listopada ci kontrolowali ponad 90 proc. miasta. Wcześniej ukraińskie jednostki, wsparte komponentem sił specjalnych, próbowały „oczyścić” najważniejsze punkty Pokrowska, jednak działania te były spóźnione i nie zmieniły sytuacji.
(…)
Jakkolwiek jego los wydaje się przesądzony, warto wspomnieć o sytuacji, która może mieć wpływ na decyzję ukraińskiego dowództwa. Służby antykorupcyjne Ukrainy ujawniły potężną aferę. Ludzie związani z prezydentem Wołodymyrem Zełenskim okradli państwo na ponad 100 mln dolarów, wydrenowanych z ledwo zipiącego sektora energetycznego. Dziś, gdy Ukraina mierzy się ze skutkami braku energii (ogrzewania, wody, prądu), ów skandal rozpala nastroje społeczne. Ludzie rzecz jasna wiedzą, iż to Rosjanie zniszczyli większość elektrowni, ale fakt, iż osoby związane z władzą postępowały niczym sępy z padliną, jest powodem powszechnego oburzenia. Rząd reaguje – posypały się dymisje – będąc zarazem mocno na cenzurowanym. W takim kontekście ostateczny upadek miasta-symbolu mógłby dodatkowo pogorszyć notowania prezydenta i jego zaplecza. A to rodzi pokusę przedłużania obrony, mimo skrajnej nieefektywności tego przedsięwzięcia.
Jedno jest pewne – rosjanie nie ustaną. Dla nich również Pokrowsk ma znaczenie symboliczne – choć nie tylko, o czym przeczytacie w rozszerzonej wersji tekstu, który opublikowałem w portalu „Polska Zbrojna”. Oto link do tego materiału.
—–
A gdybyście chcieli wesprzeć mój ukraiński raport, polecam się poniżej.
Tych, którzy wybierają opcję wsparcia „sporadycznie/jednorazowo”, zachęcam do wykorzystywania mechanizmu buycoffee.to.
Osoby, które chciałyby czynić to regularnie, zapraszam na moje konto na Patronite:
Szanowni, to dzięki Wam powstają także moje książki! W sklepie Patronite możecie nabyć je w wersji z autografem i pozdrowieniami. Szeroka oferta pod tym linkiem.
Nz. Screen ze wspomnianego filmu
