Powstanie Warszawskie wpisało się na trwałe w historię narodu i państwa, pozostawiając jednocześnie w pamięci i umysłach Polaków uczucie dumy, jak i niespełnionych nadziei. Od 1944 roku kolejne pokolenia Polaków rokrocznie 1 sierpnia przeżywają wielkość tego wydarzenia, a także ogrom poświęcenia i ofiar mieszkańców stolicy. Nigdy w dziejach wojen i powstań narodowych nie było tyle bohaterstwa, męstwa w walce, ale i tak wielkich strat biologicznych i materialnych poniesionych w ciągu tak krótkiego czasu – 63 dni.
Powstanie było najbardziej spektakularnym polskim zrywem narodowym nie tylko w II wojnie światowej. Mimo iż zakończyło się militarną i polityczną klęską, okupioną śmiercią co najmniej 180 tys. ludzi i kompletnym zniszczeniem stolicy, determinacja i bohaterstwo jego uczestników oraz ludności cywilnej Warszawy dały narodowi polskiemu moralną siłę na kolejne dziesięciolecia. Wielka ofiara krwi i cierpienia była też tym argumentem, który niewątpliwie współdecydował o powrocie Polski na mapę Europy między Odrą a Bugiem.
Dzisiejsza rocznica skłania do tego, aby z historii wyciągać wnioski. Niech zatem nam – współczesnym – towarzyszy przesłanie i przekonanie, iż trzy rzeczy są najlepszą gwarancją bezpieczeństwa państwa polskiego: silna i nowoczesna armia, silne i pewne sojusze oraz silne i świadome społeczeństwo. O te priorytety konsekwentnie i z determinacją zabiegam jako Minister Obrony Narodowej. W Powstaniu Warszawskim walczyły Armia Krajowa, Narodowe Siły Zbrojne, Armia Ludowa i inne pomniejsze formacje oraz dziesiątki tysięcy młodych ludzi bez przygotowania wojskowego. W stolicy siedzibę miała Komenda Główna Batalionów Chłopskich i jej oddział ochrony. Komenda Główna BCh wydawała prasę konspiracyjną i w porozumieniu z Komendą Główną AK przekazywała żywność mieszkańcom. Ludowcy z okolic podwarszawskich, nie mogąc zbrojnie pomóc walczącym, jako pierwsi wystąpili z inicjatywą zorganizowania pomocy materialnej dla stolicy. Wieś po upadku powstania wsparła 500 tys. wysiedlonych z Warszawy. Całe wioski solidaryzowały się z powstańcami, podziwiały ich męstwo i starały się różnymi sposobami nieść pomoc.
Z szacunkiem chylę czoło przed wszystkimi Bohaterami Powstania Warszawskiego. Jesteście symbolem niezłomnej determinacji Polaków w dążeniu do niepodległości i wolności. Uosobieniem bezgranicznego męstwa i poświęcenia. Jesteście naszymi nauczycielami patriotyzmu.
