"Rosja przejmuje kontrolę nad największym od 20 lat odkryciem ropy naftowej w Iraku"

Autor: Simon Watkins z OilPrice.com

Wstępne szacunki sugerowały, iż irackie pole naftowe Eridu posiada rezerwy od 7 do 10 miliardów baryłek.

Wysokie rangą źródła w rosyjskim przemyśle naftowym, z którymi rozmawiał wyłącznie OilPrice.com w zeszłym tygodniu, powiedziały, iż prawdziwa liczba może być o 50 procent wyższa niż wyższa liczba w tym przedziale. Tak czy inaczej, złoże Eridu – część irackiego regionu poszukiwawczo-wydobywczego Block 10 – jest największym złożem ropy naftowej w Iraku w ciągu ostatnich 20 lat, a Rosja chce kontrolować je w całości, wraz ze swoim głównym sojusznikiem geopolitycznym, Chinami.

Jest to zgodne z celem Moskwy i Pekinu, jakim jest trzymanie Zachodu z dala od umów energetycznych w Iraku, aby utrzymać Bagdad bliżej nowej osi Iran-Arabia Saudyjska i "zakończyć zachodnią hegemonię na Bliskim Wschodzie, która stanie się decydującym rozdziałem ostatecznego upadku Zachodu", co odnosi się wyłącznie do OilPrice.com. Zezwolenie irackiego Ministerstwa Ropy Naftowej na sprzedaż przez Inpex – głównego koncernu naftowego kluczowego sojusznika USA, Japonii – 40 proc. udziałów w regionie Bloku 10, w którym znajduje się ogromne odkrycie Eridu, otwiera Łukoilowi drogę do przejęcia całkowitej kontroli nad całym obszarem bogatym w ropę.

Łukoil posiadał 60 proc. udziałów w całym bloku 10, a pozostałą część należał do japońskiego koncernu. Jednak od marca szuka sposobów na wypchnięcie Inpexu z Bloku, a wraz z nim ostatnich resztek zachodnich wpływów w tym rejonie. W marcu iracka państwowa spółka naftowa Dhi Qar Oil Company (DQOC) formalnie zatwierdziła zagospodarowanie rezerw Bloku 10, w tym całego złoża Eridu. Blok 10 leży w południowo-wschodniej części Iraku, około 120 km na zachód od kluczowego szlaku eksportu ropy naftowej z Basry i na południe od ogromnych pól naftowych w Nassiryi i okolicach. Kontrakt na Blok 10 przyznany Łukoilowi i Inpexowi w 2012 roku w czwartej rundzie koncesyjnej Iraku daje stosunkowo wysokie wynagrodzenie za baryłkę w wysokości 5,99 USD, choć wówczas rozległe złoże Eridu nie zostało odkryte. W 2021 r., po wstępnych testach, irackie Ministerstwo Ropy poinformowało, iż spodziewa się szczytowej produkcji na poziomie co najmniej 250 000 baryłek dziennie (bpd) z Eridu do 2027 r. Wysokie rangą źródła w rosyjskim przemyśle naftowym, z którymi rozmawiał OilPrice.com w zeszłym tygodniu, uważają, iż szczytowa produkcja może być co najmniej o 100 000 baryłek dziennie wyższa niż poprzednia liczba, w zależności od tego, czy nowe szacunki rezerw są poprawne, chociaż biorąc pod uwagę opóźnienia w rozwoju od 2021 r., data, w której zostanie to osiągnięte, to w tej chwili koniec 2029 r.

Jeszcze w 2021 r. – przynajmniej zanim USA formalnie wycofały się z Iraku, kończąc tam swoją "misję bojową" pod koniec grudnia – było jasne, iż Waszyngton wie, co Rosja i Chiny robią w tym kraju w dłuższej perspektywie i jak USA są manipulowane przez Irak. W chwili olśnienia, ówczesny rząd Stanów Zjednoczonych Zastępca asystenta sekretarza obrony, Dana Stroul, powiedziała:

"To [...] jasne jest, iż niektóre kraje i partnerzy będą chcieli zabezpieczyć się i przetestować, co jeszcze mogą uzyskać od Stanów Zjednoczonych, testując wody głębszej współpracy z Chinami lub Rosjanami, szczególnie w przestrzeni bezpieczeństwa i wojskowej.

Pogląd ten mógł być równie dobrze wymierzony nie tylko w Irak, ale także w większość innych państw Bliskiego Wschodu w tamtym czasie - przede wszystkim w Arabię Saudyjską i Zjednoczone Emiraty Arabskie. To powiedziawszy, ten głęboki wgląd nie miał żadnego wpływu na Waszyngton w tym momencie i nie stanowił żadnej przeszkody ani dla Rosji, ani dla Chin w dalszym dążeniu do całkowitego wypchnięcia USA z Bliskiego Wschodu, co zostało dogłębnie przeanalizowane w mojej nowej książce o nowym porządku na globalnym rynku ropy.

Dla Iraku ostatecznym celem jest skuteczne przejęcie przez Rosję przemysłu naftowego i gazowego w kłopotliwym półautonomicznym regionie Kurdystanu na północy. Stało się to w chaosie, który nastąpił po brutalnym stłumieniu regionu po tym, jak 93 procent jego mieszkańców zagłosowało za pełną niepodległością od Iraku we wrześniu 2017 roku. Rosyjska kontrola nad irackim Kurdystanem została zapewniona przez państwową marionetkę Rosnieftu na trzy sposoby, co również zostało w pełni przeanalizowane w mojej nowej książce. W związku z tym Rosja doprowadziła region do tak toksycznego impasu z centralnym rządem Iraku w Bagdadzie, iż ostatni etap planu skutecznego włączenia regionu irackiego Kurdystanu do reszty Iraku postępuje w tej chwili pełną parą. Biorąc to pod uwagę, Rosja i Chiny dążą w tej chwili do zapewnienia sobie dominacji nad resztą Iraku, a usunięcie Inpexu z rozległego złoża Eridu jest tylko najnowszym przykładem ich szerszej strategii.