Schron artyleryjski „Waligóra” – bastion obrony Węgierskiej Górki

Schron artyleryjski „Waligóra” to jeden z pięciu wybudowanych schronów bojowych „Rygla Obronnego Węgierska Górka” spośród szesnastu planowanych. Powstał w lipcu i sierpniu 1939 roku jako część umocnień mających powstrzymać niemieckie natarcie na południowe rubieże Polski. Choć prace budowlane nie zostały w pełni ukończone, już 30 sierpnia 1939 roku obiekt został obsadzony przez załogę, a następnego dnia wyposażony w uzbrojenie.

Konstrukcja i uzbrojenie

Schron był jednokondygnacyjnym obiektem artyleryjskim o odporności typu „C”. Jego główną siłę ognia stanowiły dwie armaty polowe kalibru 76,2 mm wz. 1902 oraz karabiny maszynowe: ciężki ckm Browning wz. 30 kal. 7,92 mm i rkm Browning wz. 28. Ponadto załoga dysponowała bronią osobistą, granatami i wyrzutniami rakiet oświetlających.

Mimo iż planowano zamontowanie pancernej kopuły obserwacyjno-bojowej, do wybuchu wojny nie zdążono tego zrealizować. W jej miejsce zabezpieczono ot