Strategiczne i operacyjne prognozowanie w polskiej sztuce wojennej [OPINIA]

Głęboka wiedza o doświadczeniach historycznych, o potencjalnym agresorze oraz o zasadach sztuki wojennej, a także odpowiednio ukształtowana wyobraźnia strategiczna i operacyjna dowódców, oficerów sztabu wysokich szczebli dowodzenia, a także umiejętność podejmowania przez nich racjonalnego ryzyka, ciągle doskonalone w ramach gier wojennych, w trakcie ćwiczeń dowódczo-sztabowych oraz podczas ćwiczeń dwustronnych z wojskami, prowadzonych w terenie tożsamym dla Europejskiego Teatru Działań Wojennych, stanowią fundament operacyjnego i strategicznego prognozowania. Strategiczne i operacyjne prognozowanie wiąże się zatem z określeniem przyszłych faktów i zdarzeń oraz ich skutków w skali strategicznej i operacyjnej opartych na odpowiednio umotywowanych przesłankach w tej skali.