Wojna obnaża iluzję bezpieczeństwa cywilnych struktur medycznych, ujawniając brak rezerw logistycznych, niedobory kadrowe oraz niewystarczającą integrację sektora cywilnego z wojskowym. W sytuacji, gdy szpitale stają się celem ostrzału, a łańcuchy dostaw leków i materiałów medycznych zostają przerwane, strategiczna gotowość – polegająca na integracji zasobów, budowie rezerw i zmianie podejścia z ekonomicznej efektywności na odporność systemową – okazuje się koniecznością. Analiza uwarunkowań logistycznych, kadrowych oraz informacyjnych, uzupełniona o doświadczenia wyniesione z wojny na Ukrainie, jednoznacznie wskazuje, iż system ochrony zdrowia stanowi najważniejszy element współczesnych strategii militarnych, warunkujący zdolność społeczeństwa do przetrwania w warunkach konfliktu zbrojnego.