Walentynki: Jak powstała legenda o świętym Walentym, którego święto przypada na 14 lutego i który prawdopodobnie nigdy nie istniał

W katolickich spisach świętych jest jedenastu osób o imieniu Walenty. Trzech z nich jest związanych z historiami o miłości. W czasach, gdy cesarzem rzymskim był Marek Aureliusz Klaudiusz (214–270), który postanowił zakazać żołnierzom zawierania małżeństw, biskup o imieniu Walenty cicho udzielał ślubów żołnierzom, ignorując cesarski dekret. Istnieje także opowieść o pewnym Walentym, który rozdawał serduszka z pergaminu żołnierzom, aby przypominały im o ich bliskich.

Jako, iż data 14 lutego budzi sporo kontrowersji, a trudno jest potwierdzić co jest prawdą a co mitem, Kościół katolicki zdecydował się usunąć ją z tradycyjnego kalendarza liturgicznego w latach 60. XX wieku po Soborze Watykańskim II. W dalszym ciągu leżą do tej pory relikwie przypisywane św. Walentemu, które znajdują się w bazylice jego imienia w Terni.

Mimo to, 14 lutego jako Święto Walentego, czyli święto zakochanych jest obchodzone w większości państw świata, a choćby tradycyjnie uznaje się go za patrona kochanków. Z tym iż nie jest to już święto kościelne. Dlatego pewnego rodzaju ironią jest to, iż to, co zaczęło się jako pogańskie obchody, zostało później wchłonięte przez chrześcijaństwo, a dzisiaj stało się na powrót świeckim świętem.