Masowe strajki i narastająca presja społeczna wymusiły na władzach PRL podjęcie rozmów ze strajkującymi robotnikami. Przedstawiciele administracji, tacy jak wojewodowie, przybywali do zakładów pracy, by spotkać się z prezydiami komitetów strajkowych i wysłuchać ich postulatów. Tego typu negocjacje były rzadką okazją do bezpośredniej wymiany argumentów, rzadko spotykaną w realiach państwa autorytarnego. Ich efekty okazały się znaczące dla historii kraju. Najważniejszym osiągnięciem Porozumień Sierpniowych z 1980 roku było uznanie niezależnych związków zawodowych, co stało się przełomem w całym bloku wschodnim. Choć wprowadzenie stanu wojennego przerwało dialog i doprowadziło do represji, powracające pod koniec dekady rozmowy – osadzone w kontekście głębokiego kryzysu – stworzyły fundament pod późniejsze obrady Okrągłego Stołu.
