Zarządzanie kryzysowe czy obrona cywilna?

Zarówno jedno jak i drugie pojęcie związane jest z zachowaniem gwarancji bezpieczeństwa obywateli naszego kraju. Każdy, kto obserwuje wojnę w Ukrainie, wojnę na bliskim wschodzie czy zagrożenia wynikające z niekontrolowanej emigracji np. we Włoszech, Hiszpanii, Szwecji czy w Niemczech musi stwierdzić, iż bezpieczeństwo jest jedną z podstawowych potrzeb człowieka. Odznacza się brakiem ryzyka utraty czegoś dla człowieka szczególnie cennego – życia, zdrowia, pracy, szacunku, uczuć, dóbr materialnych i niematerialnych. Z oczywistych względów najważniejsze potrzeby każdego człowieka to życie i zdrowie. Za to między innymi odpowiada zarówno zarządzanie kryzysowe, dotychczas interpretowane jako neutralizacja zagrożeń w czasie pokoju oraz obrona cywilna, niesłusznie tylko kojarzona jako realizacja zadań określonych w I Protokole dodatkowym do konwencji genewskich. Zapis ten posiada następującą treść - określenie „obrona cywilna” oznacza wypełnianie wszystkich lub niektórych zadań humanitarnych, mających na celu ochronę ludności cywilnej przed niebezpieczeństwami wynikającymi z działań zbrojnych lub klęsk żywiołowych i przezwyciężanie ich bezpośrednich następstw, jak też zapewnienie warunków koniecznych do przetrwania (Artykuł 61 I protokołu dodatkowego do Konwencji Genewskich).