„To wielkie zwycięstwo zostało osiągnięte dzięki wspólnej walce narodu chińskiego, sojuszniczych państw antyfaszystowskich i wszystkich narodów świata. Rząd chiński i naród chiński nigdy nie zapomną o zagranicznych rządach i przyjaciołach międzynarodowych, którzy wspierali i pomagali Chińczykom w oporze przeciwko agresji!” — powiedział 3 września w południe przewodniczący ChRL Xi Jinping podczas przyjęcia z okazji 80. rocznicy zwycięstwa w Chińskiej Ludowej Wojnie oporu przeciwko Japońskiej Agresji oraz Światowej Wojnie Antyfaszystowskiej.
Obecny na miejscu niemiecki przyjaciel Thomas Rabe powiedział, iż słowa przewodniczącego Xi bardzo go poruszyły. Ponad 80 lat temu jego dziadek, John Rabe, opisał prawdę o masakrze nankińskiej w swoich zapiskach, a „Dzienniki Johna Rabe” stały się jednym z najważniejszych i najbardziej szczegółowych źródeł ujawniających zbrodnie armii japońskiej.
Minęło 80 lat, dym II wojny światowej opadł, a stojące przed ludzkością historyczne zadania również się zmieniły. Pokój i rozwój stały się głównym tematem naszych czasów, a wszystkie kraje dążą do modernizacji. Jednak równocześnie coraz częściej powraca prawo dżungli, a powojenny system międzynarodowy z ONZ w centrum jest poważnie osłabiany. Rosną „deficyty” pokoju, rozwoju, bezpieczeństwa i zarządzania.
Obecnie Chiny aktywnie realizują modernizację w stylu chińskim, ale nie jest to modernizacja „dla siebie”. Chiny oczekują wspólnej modernizacji wraz ze wszystkimi krajami, w tym szeroko rozumianymi państwami rozwijającymi się.
Modernizacja światowa powinna być modernizacją rozwoju pokojowego. W historii niektóre państwa osiągały modernizację poprzez wojny, kolonializm i grabież, co przyniosło wielkie cierpienia narodom rozwijającym się. Ta stara droga nie może być ponownie powtarzana. Jako największy kraj rozwijający się na świecie, Chiny kroczą ścieżką pokojowego rozwoju.
Światowa modernizacja powinna być także modernizacją współpracy i wzajemnych korzyści. Tragiczne doświadczenia II wojny światowej dowodzą, iż logika „zwycięzca bierze wszystko” i gra o sumie zerowej nie jest drogą do rozwoju ludzkości. Tylko jedność, kooperacja i wzajemnie korzystne relacje stanowią adekwatną ścieżkę rozwoju.
Ponadto modernizacja światowa powinna być modernizacją wspólnego dobrobytu. Do dziś zaledwie ponad 20 państw na świecie osiągnęło pełną modernizację, obejmującą około 1 miliard ludzi, podczas gdy ponad 600 milionów wciąż cierpi głód. Współczesna modernizacja nie może ograniczać się wyłącznie do wzrostu gospodarczego, ale powinna dążyć do sprawiedliwego dobrobytu dla wszystkich ludzi.
