Deportacje do łagrów po 1944 roku były jedną z najbardziej dotkliwych form represji stosowanych wobec osób, które sprzeciwiały się nowym porządkom w Polsce i w regionie kontrolowanym przez Związek Radziecki. Ofiary tych działań, będące często zaangażowane w działalność „na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego”, doświadczyły ogromnych cierpień zarówno fizycznych, jak i psychicznych. Dziś, dzięki zapisom prawnym zawartym w ustawie z dnia 23 lutego 1991 r., osoby poszkodowane oraz ich rodziny mają prawo ubiegać się o odszkodowanie i zadośćuczynienie za poniesione straty. W artykule wyjaśnimy, jakie kroki należy podjąć, aby skorzystać z dostępnej pomocy prawnej dla poszkodowanych. W tym artykule omówimy, jakie kroki należy podjąć, aby uzyskać odszkodowanie za służbę wojskową w stanie wojennym, oraz dlaczego pomoc prawna od specjalistów jest niezbędna w tym procesie. Czym były deportacje do łagrów po 1944 roku? Deportacje do łagrów po 1944 roku były przymusowym wywożeniem obywateli Polski na tereny Związku Radzieckiego, głównie do obozów pracy przymusowej. Osoby te były represjonowane za różne formy działalności, którą ówczesne władze uznawały za zagrożenie. Przyczynami deportacji mogły być m.in.: wspieranie struktur „podziemnego Państwa Polskiego”, działalność w organizacjach opozycyjnych, unik
