Identyfikatory dzieci odkryte w nazistowskim obozie zagłady w Polsce

Archeolodzy odkryli identyfikatory czwórki dzieci zamordowanych przez nazistów w obozie zagłady w Sobiborze we wschodniej Polsce.

Każda metalowa zawieszka jest inna i prawdopodobnie została przekazana dzieciom przez rodziców, zanim zostały od nich oddzielone. Zdaniem Yorama Haimi, archeologa z Izraelskiego Urzędu ds. Starożytności, który należy do zespołu prowadzącego prace wykopaliskowe, rodzice mogli mieć nadzieję, iż identyfikatory pomogą dzieciom wrócić do domu.

„Każdy mały artefakt, jaki posiadamy, niesie ze sobą jakąś historię. To historia społeczności, z której przybyli do Sobiboru” – powiedział Live Science Haimi, którego wujek zginął w obozie.

Powiązany: Na zdjęciach: Chata dziewcząt odnaleziona na terenie hitlerowskiego obozu zagłady

Podczas Holokaust, Naziści zamordowali 6 milionów Żydów, a także osób niepełnosprawnych, cygański, Polaków i innych ludów słowiańskich. W samym Sobiborze między majem 1942 r. a październikiem 1943 r. zamordowano około 250 000 osób, w większości polskich Żydów, według Encyklopedii Britannica.

Sobibór był połączony z linią kolejową, którą przywożono Żydów z całej Europy, i to właśnie w pobliżu peronu obozowego Haimi wraz z kolegami znalazł pierwszą przywieszkę, która należała do zmarłej w 2010 r. 6-letniej Lei Judith De La Penha. 1943 r., zgodnie z oświadczeniem wydanym przez Izraelski Urząd ds. Starożytności.

Wykopaliska odsłoniły także obozową komorę gazową, która była budynkiem o powierzchni 350 metrów kwadratowych i ośmioma pomieszczeniami.

Na podstawie tych wymiarów „możemy powiedzieć, iż za każdym razem, gdy w tej komorze gazowej umieści się od 800 do 900 osób, silnik czołgu zostaje włączony i w ciągu 10 minut ginie 900 osób.

Pozostałe trzy znaczniki zespół odkrył w latach 2012–2014 na „terenie zagłady” obozu, na którym znajdowała się komora gazowa, krematorium i masowy grób. Przywieszki należały do ​​8-letniego Deddiego Zaka, 12-letniej Annie Kapper i 11-letniego Davida Judy Van der Velde, którzy zostali zamordowani przez nazistów w 1943 r. Tylko połowa przywieszki Davida Judy Van der Velde został znaleziony i nosi ślady uszkodzeń spowodowanych pożarem. „Niemcy spalili jego ciało, a na szyi miał tę plakietkę” – powiedział Haimi.

Na każdej etykiecie widnieje imię dziecka, data urodzenia i miasto rodzinne, co pomogło archeologom dowiedzieć się więcej o ich krótkim życiu. Aby ustalić pochodzenie dzieci, badacze skontaktowali się z Herinneringscentrum Kamp Westerbork w Holandii, który podczas Holokaustu służył jako obóz przejściowy, a w tej chwili jest centrum dla zwiedzających i miejscem pamięci.

Wszystkie dzieci pochodziły z Amsterdamu i można je było odszukać dzięki zapisom pociągów Żydów wysyłanych z Europy Zachodniej do Sobiboru. Jak wynika z oświadczenia, część nowo zidentyfikowanych młodych ludzi brała udział w masowej deportacji około 1300 małych dzieci w wieku od 4 do 8 lat, które zaraz po przybyciu do Sobiboru oddzielono od rodziców i wysłano do komór gazowych. .

Haimi przeprowadził szersze badania, aby wyśledzić inne osoby na podstawie artefaktów znalezionych na miejscu wykopalisk. W niektórych przypadkach spędził lata, próbując je zidentyfikować.

„To jak puzzle. Szukanie dokumentów, spisów, informacji o transporcie wymaga dużo pracy w archiwach” – stwierdził Haimi.

Haimi uważa, iż ​​oszałamiająca liczba ofiar śmiertelnych odnotowana w Sobiborze może zaniżać prawdziwą liczbę ofiar śmiertelnych w tym kraju. Powiedział, iż ludność żydowska przyjeżdżała do obozu pociągami, których nie było na listach, na podstawie których obliczano liczbę ofiar śmiertelnych; Liczba ta – dodał – nie uwzględnia także wszystkich osób dowiezionych tam pieszo, ciężarówkami lub w inny sposób.

„Nigdy się nie dowiemy, ilu Żydów [were] zamordowany w tym obozie. Po wielkości masowych grobów – ponieważ są ogromne – mogę stwierdzić, iż musi ich być znacznie więcej niż 250 tysięcy” – stwierdził Haimi.

Część więźniów przetrzymywano przy życiu w celu pracy przymusowej w Sobiborze. Zmuszano ich do wyjmowania ciał ofiar z komór gazowych i zakopywania ich w masowych grobach lub do pracy w administracji i pomieszczeniach przyjęć obozu, – podaje amerykańskie Muzeum Pamięci Holokaustu. Ale 14 października 1943 roku wybuchło powstanie.

Około 300 więźniom udało się uciec z terenu zagłady i szukać wolności. Większość więźniów zginęła podczas ucieczki lub niedługo została ponownie schwytana. Tylko 50 udało się uciec z Sobiboru i przeżyć wojnę, – podaje amerykańskie Muzeum Pamięci Holokaustu.

Według Muzeum Holokaustu funkcjonariusze i strażnicy obozu rozebrali teren śmierci po powstaniu, a pozostałych więźniów zamordowali. Następnie hitlerowcy zlikwidowali Sobibór w listopadzie 1943 r., dyskusje na temat jego adaptacji na inne cele toczyły się już przed powstaniem. Ostatecznie zniszczyli obóz i zasadzili tam drzewa, – podaje amerykańskie Muzeum Pamięci Holokaustu.

Oryginalnie opublikowane w Live Science.