Zadałem sobie trud porównania nowej i starej rosyjskiej doktryny odstraszania nuklearnego. „Nasze” łże-media wprawdzie poinformowały o tym, iż taka doktryna została ogłoszona, ale nic nie mówią o jej szczegółach albo po prostu kłamią. Nie mówią o zmianach i jakie one mają konsekwencje. A konsekwencje te są znaczące nie tylko dla państw posiadających broń nuklearną, ale także dla naszego kraju, który wprawdzie broni takiej nie posiada, ale według nowej doktryny może stać się celem ataku nuklearnego.
Do tego kroku sprowokowała mnie wypowiedź pułkownika Douglasa Macgregora, który na samym początku swojej rozmowy z sędzią Napolitano powiedział, iż ma informację z dwóch źródeł, iż rosyjskie nuklearne siły zbrojne są w stanie najwyższej w historii gotowości bojowej. Ta informacja jest przeciwieństwem tego, co codziennie serwują nam media na temat Putina i Rosji: oni tylko straszą!
Ale przejdźmy wreszcie do nowej doktryny. Moja znajomość rosyjskiego nie jest na najwyższym poziomie, dlatego – na wypadek, gdybym coś źle lub niejasno przetłumaczył – zdecydowałem się zamieścić także oryginalny tekst rosyjski.
Część pierwsza, czyli Postanowienia Ogólne, nie uległa zmianie. Ktoś może powiedzieć: każde postanowienia ogólne to jedynie bla bla. Owszem, ale dwa punkty są w nich szalenie ważne, gdyż mówią o podejściu Rosji do posiadanego arsenału nuklearnego!
4. Государственная политика в области ядерного сдерживания носит оборонительный характер, направлена на поддержание потенциала ядерных сил на уровне, достаточном для обеспечения ядерного сдерживания, и гарантирует защиту суверенитета и территориальной целостности государства, сдерживание потенциального противника от агрессии против Российской Федерации и (или) ее союзников, а в случае возникновения военного конфликта – недопущение эскалации военных действий и их прекращение на приемлемых для Российской Федерации и (или) ее союзников условиях.
4. Polityka państwa w zakresie odstraszania nuklearnego ma charakter defensywny, mający na celu utrzymanie potencjału sił nuklearnych na poziomie wystarczającym do zapewnienia odstraszania nuklearnego oraz gwarantuje ochronę suwerenności i integralności terytorialnej państwa, odstraszając potencjalnego wroga przed agresją na Federację Rosyjską i (lub) jej sojuszników, a w przypadku konfliktu zbrojnego – zapobieganie eskalacji działań wojennych i ich zaprzestanie na warunkach akceptowalnych przez Federację Rosyjską i (lub) jej sojuszników.
5. Российская Федерация рассматривает ядерное оружие как средство сдерживания, применение которого является крайней и вынужденной мерой, и предпринимает все необходимые усилия для уменьшения ядерной угрозы и недопущения обострения межгосударственных отношений, способного спровоцировать военные конфликты, в том числе ядерные.
5. Federacja Rosyjska postrzega broń nuklearną jako środek odstraszania, którego użycie jest środkiem skrajnym i wymuszonym, i podejmuje wszelkie niezbędne wysiłki, aby zmniejszyć zagrożenie nuklearne i zapobiec zaostrzeniu stosunków międzypaństwowych, które mogłoby wywołać konflikty zbrojne, w tym nuklearne.
Widać więc wyraźnie, iż w przeciwieństwie do doktryny amerykańskiej, która nawet nie ukrywa swego ofensywnego charakteru, doktryna rosyjska przewiduje użycie broni jądrowej jako ostateczność i to wyłącznie w celach obronnych.
Ale główne zmiany nastąpiły w części drugiej. Pierwszy punkt w starej wersji z 2020 roku brzmiał:
9. Ядерное сдерживание направлено на обеспечение понимания потенциальным противником неотвратимости возмездия в случае агрессии против Российской Федерации и (или) ее союзников.
9. Odstraszanie nuklearne ma na celu zapewnienie, iż potencjalny przeciwnik zrozumie nieuchronność odwetu w przypadku agresji przeciwko Federacji Rosyjskiej i (lub) jej sojusznikom.
W nowej części brzmi:
9. Российская Федерация осуществляет ядерное сдерживание в отношении потенциального противника, под которым понимаются отдельные государства и военные коалиции (блоки, союзы), рассматривающие Российскую Федерацию в качестве потенциального противника и обладающие ядерным и (или) другими видами оружия массового поражения либо значительным боевым потенциалом сил общего назначения. Ядерное сдерживание осуществляется также в отношении государств, которые предоставляют контролируемую ими территорию, воздушное и (или) морское пространство и ресурсы для подготовки и осуществления агрессии против Российской Федерации.
9. Federacja Rosyjska stosuje odstraszanie nuklearne wobec potencjalnego przeciwnika, czyli poszczególnych państw i koalicji wojskowych (bloków, sojuszy), które uważają Federację Rosyjską za potencjalnego przeciwnika i posiadają broń nuklearną i (lub) innego rodzaju broń masowego rażenia lub broń [konwencjonalną] o znaczącej sile rażenia. Odstraszanie nuklearne stosowane jest także w stosunku do państw, które udostępniają kontrolowane przez siebie terytorium, przestrzeń powietrzną i (lub) morską oraz zasoby w celu przygotowania i realizacji agresji przeciwko Federacji Rosyjskiej.
Ten punkt jest szczególnie istotny dla naszego kraju, gdyż jego rozszerzenie już stawia nasz kraj jako obiekt ewentualnego ataku nuklearnego. Nie ma żadnej wątpliwości, iż terytorium naszego kraju udostępniane jest do ataku na Rosję. Rakiety, które spadły kilka dni temu na Obwód Kurski i personel obsługujący je, z pewnością przejechały przez nasz kraj. Dotyczy także bazy w Redzikowie, która już oficjalnie stała się jednym z priorytetowych celów Rosji, czego nie ukrywają choćby „nasze” media.
Następny punkt Jest całkowicie nowy:
10. Агрессия любого государства из состава военной коалиции (блока, союза) против Российской Федерации и (или) ее союзников рассматривается как агрессия этой коалиции (блока, союза) в целом.
10. Agresję któregokolwiek państwa z koalicji wojskowej (bloku, sojuszu) na Federację Rosyjską i (lub) jej sojuszników uważa się za agresję tej koalicji (bloku, sojuszu) jako całości.
Ten punkt mówi dwie rzeczy: iż „podpuszczenie” jakiegoś kraju – członka NATO lub innego paktu – do ataku na Rosję, traktowane będzie jak atak całego paktu. Po drugie, iż obok Rosji punkt ten dotyczy także sojuszników Rosji. Nie ma wątpliwości, iż tymi sojusznikami są Białoruś i Północna Korea. Nie wiadomo, czy dotyczy on także Chin, Iranu, Syrii i paru innych państw.
Całkiem nowy i ściśle powiązany z poprzednim jest także kolejny punkt:
11. Агрессия против Российской Федерации и (или) ее союзников со стороны любого неядерного государства с участием или при поддержке ядерного государства рассматривается как их совместное нападение.
11. Agresję na Federację Rosyjską i (lub) jej sojuszników ze strony jakiegokolwiek państwa niejądrowego przy udziale lub wsparciu państwa nuklearnego uważa się za ich wspólny atak.
Ten punkt dotyczy głównie USA, które prowadzi wiele wojen proxy. Taką wojną jest chociażby wojna na Ukrainie. Teraz USA nie mogą ukrywać się za plecami państw, które poszczuły na Rosję.
Punkt 12 jest dawnym punktem 9, mówiącym, iż odstraszanie nuklearne ma na celu zapewnienie, iż potencjalny przeciwnik zrozumie nieuchronność odwetu w przypadku agresji przeciwko Federacji Rosyjskiej i (lub) jej sojusznikom. Podobnie jest z punktem 13, który odpowiada dawnemu punktowi 10 i punktem 14, którego odpowiednikiem jest dawny punkt 11.
Punkt 15 nowej doktryny, który odpowiada dawnemu punktowi 12 został rozszerzony:
Dawny punkt brzmiał:
12. Основными военными опасностями, которые в зависимости от изменения военно-политической и стратегической обстановки могут перерасти в военные угрозы Российской Федерации (угрозы агрессии) и для нейтрализации которых осуществляется ядерное сдерживание, являются:
а) наращивание потенциальным противником на сопредельных с Российской Федерацией и ее союзниками территориях и в прилегающих морских акваториях группировок сил общего назначения, в составе которых находятся средства доставки ядерного оружия;
б) развертывание государствами, которые рассматривают Российскую Федерацию в качестве потенциального противника, систем и средств противоракетной обороны, крылатых и баллистических ракет средней и меньшей дальности, высокоточного неядерного и гиперзвукового оружия, ударных беспилотных летательных аппаратов, оружия направленной энергии;
в) создание и размещение в космосе средств противоракетной обороны и ударных систем;
г) наличие у государств ядерного оружия и (или) других видов оружия массового поражения, которые могут быть применены против Российской Федерации и (или) ее союзников, а также средств доставки этих видов оружия;
д) неконтролируемое распространение ядерного оружия, средств его доставки, технологий и оборудования для их изготовления;
е) размещение на территориях неядерных государств ядерного оружия и средств его доставки.
12. Do głównych niebezpieczeństw militarnych, które w zależności od zmian sytuacji militarno-politycznej i strategicznej mogą przekształcić się w zagrożenie militarne dla Federacji Rosyjskiej (groźba agresji) i zneutralizować prowadzone odstraszanie nuklearne, są:
a) rozmieszczenie przez potencjalnego wroga na terytoriach sąsiadujących z Federacją Rosyjską i jej sojusznikami oraz na przyległych obszarach morskich grup sił ogólnego przeznaczenia, w tym pojazdów do przenoszenia broni jądrowej;
b) rozmieszczenie przez państwa uznające Federację Rosyjską za potencjalnego wroga systemów i środków obrony przeciwrakietowej, rakiet manewrujących i balistycznych średniego i krótkiego zasięgu, precyzyjnej broni niejądrowej i hipersonicznej, atakujących bezzałogowych statków powietrznych oraz energii ukierunkowanej broń;
c) tworzenie i rozmieszczanie w przestrzeni kosmicznej systemów obrony przeciwrakietowej i uderzeniowej;
d) obecność w państwach broni nuklearnej i (lub) innego rodzaju broni masowego rażenia, która może zostać użyta przeciwko Federacji Rosyjskiej i (lub) jej sojusznikom, a także środki przenoszenia tego rodzaju broni;
e) niekontrolowane rozprzestrzenianie broni jądrowej, środków jej przenoszenia, technologii i sprzętu do jej wytwarzania;
f) umieszczanie na terytoriach państw niejądrowych broni jądrowej i środków jej przenoszenia.
Nowy punkt 15 brzmi:
15. Основными военными опасностями, которые в зависимости от изменения военно-политической и стратегической обстановки могут перерасти в военные угрозы Российской Федерации (угрозы агрессии) и для нейтрализации которых осуществляется ядерное сдерживание, являются:
а) наличие у потенциального противника ядерного и (или) других видов оружия массового поражения, которые могут быть применены против Российской Федерации и (или) ее союзников, а также средств доставки этих видов оружия;
б) наличие у потенциального противника и развертывание им систем и средств противоракетной обороны, крылатых и баллистических ракет средней и меньшей дальности, высокоточного неядерного и гиперзвукового оружия, ударных беспилотных аппаратов различного базирования, оружия направленной энергии, которые могут быть применены против Российской Федерации;
в) наращивание потенциальным противником на сопредельных с Российской Федерацией и ее союзниками территориях и в прилегающих морских акваториях группировок сил общего назначения, в составе которых находятся средства доставки ядерного оружия, и (или) военной инфраструктуры, обеспечивающей их применение;
г) создание и размещение потенциальным противником в космосе средств противоракетной обороны и противоспутниковой борьбы, а также ударных систем;
д) размещение на территориях неядерных государств ядерного оружия и средств его доставки;
е) создание новых или расширение существующих военных коалиций (блоков, союзов), приводящие к приближению их военной инфраструктуры к границам Российской Федерации;
ж) действия потенциального противника, направленные на изоляцию части территории Российской Федерации, в том числе на блокирование доступа к жизненно важным транспортным коммуникациям;
з) действия потенциального противника, направленные на поражение (разрушение, уничтожение) экологически опасных объектов Российской Федерации, которые могут привести к техногенным, экологическим или социальным катастрофам;
и) планирование и проведение потенциальным противником крупномасштабных военных учений вблизи границ Российской Федерации;
к) неконтролируемое распространение оружия массового поражения, средств его доставки, технологий и оборудования для их изготовления.
15. Do głównych niebezpieczeństw militarnych, które w zależności od zmian sytuacji militarno-politycznej i strategicznej mogą przekształcić się w zagrożenie militarne dla Federacji Rosyjskiej (groźba agresji) i zneutralizować prowadzone odstraszanie nuklearne, są:
a) potencjalny wróg posiada broń nuklearną i (lub) inną broń masowego rażenia, która może zostać użyta przeciwko Federacji Rosyjskiej i (lub) jej sojusznikom, a także środki przenoszenia tego rodzaju broni;
b) obecność i rozmieszczenie przez potencjalnego wroga systemów i środków obrony przeciwrakietowej, rakiet manewrujących i balistycznych średniego i krótszego zasięgu, broni niejądrowej o dużej precyzji [rażenia] i hipersonicznej, bezzałogowych pojazdów szturmowych o różnym przeznaczeniu, broni o ukierunkowanej energii energetycznej, którą można użyć przeciwko Federacji Rosyjskiej;
c) tworzenie przez potencjalnego wroga na terytoriach sąsiadujących z Federacją Rosyjską i jej sojusznikami oraz na przyległych obszarach morskich grup sił ogólnego przeznaczenia, obejmujących środki przenoszenia broni nuklearnej i (lub) infrastrukturę wojskową zapewniającą jej używać;
d) tworzenie i rozmieszczanie przez potencjalnego wroga w przestrzeni kosmicznej systemów obrony przeciwrakietowej i antysatelitarnej oraz systemów uderzeniowych;
e) rozmieszczanie broni jądrowej i systemów jej przenoszenia na terytoriach państw niejądrowych;
f) tworzenie nowych lub rozszerzanie istniejących koalicji wojskowych (bloków, sojuszy), prowadzące do zbliżenia ich infrastruktury wojskowej do granic Federacji Rosyjskiej;
g) działania potencjalnego wroga mające na celu izolację części terytorium Federacji Rosyjskiej, w tym blokowanie dostępu do ważnych środków komunikacji;
h) działania potencjalnego wroga mające na celu zaatakowanie (uszkodzenie, zniszczenie) niebezpiecznych dla środowiska obiektów Federacji Rosyjskiej, które mogą prowadzić do katastrof technicznych, środowiskowych lub społecznych;
i) planowanie i prowadzenie zakrojonych na szeroką skalę ćwiczeń wojskowych w pobliżu granic Federacji Rosyjskiej przez potencjalnego wroga;
j) niekontrolowane rozprzestrzenianie broni masowego rażenia, środków jej przenoszenia, technologii i sprzętu do jej produkcji.
Jak widzimy, nowy jest punkt „c”. Także on jest dla nas istotny ze względu na bazę w Redzikowie. Może ona służyć do przenoszenia rakiet, także z głowicami nuklearnymi. Punkt „i” – także nowy – także może nas dotyczyć.
Dawna doktryna nie przewidywała ewentualności ataku np. na elektrownię atomową lub inny obiekt, którego zniszczenie może spowodować znaczne szkody środowiskowe. Po próbie ataku na kurską elektrownię atomową i po przez cały czas trwającym ostrzale elektrowni w Zaporożu, wprowadzono taki punkt. Natowscy żołnierze, którzy obsługują systemy rakietowe ostrzeliwujące Rosję, NA RAZIE nie mają rozkazu zaatakowania kurskiej elektrowni atomowej. Na dodatek rakiety ATACMS, Storm Shadow i Scalp nie bardzo się do tego nadają. Sytuacja może się zmienić, gdy Niemcy zostaną zmuszone do dostarczenia Ukrainie rakiet Taurus, które zdolne są do przebicia pancerza reaktora elektrowni. Musimy sobie uświadomić fakt, iż atak na elektrownię atomową jest dużo gorszy niż eksplozja bomby atomowej. Oczywiście, taka eksplozja nad dużym miastem to ogromna liczba ofiar, ale skażenie radioaktywne jest stosunkowo niewielkie, gdyż siła eksplozji przenosi materiały radioaktywne aż do stratosfery i w ten sposób rozprzestrzenia je na dużym obszarze. W Hiroszimie i Nagasaki mieszkają ludzie. Inaczej jest z elektrownią atomową. Skażony jest duży teren na tysiące lat!
Punkt „f” dotyczy ewentualnego wstąpienia Ukrainy do NATO. Jest to wyraźny sygnał, iż dalsze rozszerzanie sojuszu w kierunku granic rosyjskich może być potraktowane jako akt bezpośredniej agresji.
Jak widzimy, wszystkie zmiany dotyczą zagrożeń dla Rosji. Nie ma w niej żadnego punktu, który wskazywałby na chęć użycia przez Rosję broni jądrowej w celu agresji na jakiś kraj. Charakter doktryny nie uległ więc zmianie – przewiduje użycie broni jądrowej jedynie w celach obronnych i jako „ostateczną ostateczność”. Trzeba jednak przyznać, iż nowa doktryna znacznie obniżyła próg gotowości do użycia tej broni.
