Wyjątkowy koncert „Wspólne Śpiewanie (Nie)Zakazanych Piosenek” w Lodi

28 września w Felician University w Lodi, NJ odbył się koncert pod hasłem „Wspólne Śpiewanie (Nie)Zakazanych Piosenek”, zorganizowany przez Polską Szkołę im. św. Stanisława Kostki w Wallington. Było to wydarzenie szczególne, które zgromadziło Polonię z całego regionu, łącząc pokolenia we wspólnym śpiewie, refleksji i hołdzie złożonym bohaterom II wojny światowej. Koncert stał się nie tylko artystycznym przedsięwzięciem, ale także lekcją historii i świadectwem nieprzemijającej miłości do ojczyzny, której echo rozbrzmiewa daleko poza granicami Polski.

Muzyka, która łączy

Na scenie wystąpiły dwa polonijne chóry – „Vox Cordis” oraz Chór Polonia, którym towarzyszyli soliści: Zuzanna Ducka, Maria Haba, Victoria Demko i Mariusz Nowak. Wspólnie zabrzmiały pieśni powstańcze i żołnierskie – melodie, które towarzyszyły żołnierzom, sanitariuszkom i cywilom w najtrudniejszych chwilach walki o wolność. Pieśni te, niegdyś zakazane przez okupanta, były bronią silniejszą niż karabin – dawały nadzieję, podtrzymywały ducha walki, jednoczyły naród. Dziś, śpiewane przez Polonię w Ameryce, nabierają nowego wymiaru: stają się mostem łączącym przeszłość z teraźniejszością, Polskę z jej diasporą, bohaterów sprzed lat z młodym pokoleniem wychowanym poza ojczyzną. Każdy utwór stawał się swoistą modlitwą – hołdem i wdzięcznością dla tych, którzy nie wahali się oddać życia za wolność narodu.

Koncert miał wyjątkową strukturę. Pieśni przeplatały się z fragmentami wspomnień powstańców oraz opowieściami o losach Polski w latach okupacji, opowiadanymi przez prowadzącą Agnieszkę Kasprzak – dyrektor Polskiej Szkoły im. św. Stanisława Kostki w Wallington. To dzięki tej narracji muzyka stawała się jeszcze bardziej przejmująca. Widzowie mogli usłyszeć nie tylko melodie, ale i głosy historii – przypomnienie o codziennym heroizmie, cierpieniu, poświęceniu i sile ducha, które pozwoliły przetrwać w jednym z najtrudniejszych okresów w dziejach Polski. Tak przygotowana oprawa sprawiła, iż koncert nabrał charakteru żywej lekcji patriotyzmu. To nie była tylko muzyka – to była podróż przez historię, która nie pozwala zapomnieć o przelanej krwi i poświęceniu naszych rodaków. Szczególne wzruszenie budził udział dzieci i młodzieży z polonijnych chórów, które przez ostatnie miesiące z zaangażowaniem przygotowywały się do występu. Ich obecność na scenie była czymś więcej niż artystycznym elementem – stanowiła symbol ciągłości, przekazywania dziedzictwa i budowania mostu między pokoleniami. Śpiewane przez nich utwory udowodniły, iż pamięć o bohaterach nie jest martwą tradycją, ale żywą częścią tożsamości Polonii. Młodzi Polacy, choć dorastają na emigracji, wnoszą w codzienność ducha polskości, ucząc się, iż wolność nie jest dana raz na zawsze, ale zawsze jest okupiona ofiarą.

Historia, która daje siłę

Koncert pokazał niezwykłą siłę Polonii, która – choć oddalona od ojczyzny – pozostaje wiernym strażnikiem pamięci i tradycji. Wspólny śpiew stał się wyrazem miłości do Polski, wdzięczności wobec bohaterów i odpowiedzialności za przekazanie historii kolejnym pokoleniom. Wystarczyło spojrzeć w oczy zgromadzonych, by dostrzec łzy wzruszenia i dumy. To właśnie takie wydarzenia pokazują, iż polskość to nie tylko język i kultura, ale przede wszystkim wspólnota serc, które biją jednym rytmem – niezależnie od miejsca na świecie.

Organizacja koncertu na tak wysokim poziomie nie byłaby możliwa bez wsparcia instytucji i sponsorów, którym organizatorzy złożyli szczególne podziękowania. Wyrazy wdzięczności skierowano do Felician University, Polsko-Słowiańskiej Federalnej Unii Kredytowej, Konsulatu Generalnego RP w Nowym Jorku, Centrali Polskich Szkół Dokształcających w USA, Stowarzyszenia Weteranów Armii Polskiej w Ameryce, firmy Lesco Services INC oraz kwiaciarni Secret Garden w Wallington.

Koncert „Wspólne Śpiewanie (Nie)Zakazanych Piosenek” był wydarzeniem, które wykraczało poza ramy zwykłego występu artystycznego. Stał się dowodem, iż polska historia, tradycja i duch wolności są żywe i obecne, niezależnie od tego, gdzie znajdują się Polacy. Był to wieczór wzruszeń, wdzięczności i dumy, podczas którego pieśni zakazane na nowo wybrzmiały, tym razem już nie jako przejaw konspiracji, ale jako świadectwo zwycięstwa pamięci nad zapomnieniem. To właśnie w takich chwilach widać, iż bycie Polakiem oznacza nie tylko pielęgnowanie tradycji, ale także niesienie w świat miłości do ojczyzny.

Amelia Piwowarczyk
Fot. Archiwum szkoły