11 lipca 1943 roku – to jedna z najtragiczniejszych dat w historii Polski XX wieku. Tego dnia, w tzw. Krwawą Niedzielę, ukraińscy nacjonaliści z UPA (Ukraińska Powstańcza Armia), przy wsparciu części miejscowej ludności ukraińskiej, dokonali skoordynowanego ataku na Polaków w 99 miejscowościach przedwojennego województwa wołyńskiego. Było to apogeum Zbrodni Wołyńskiej – aktu ludobójstwa, którego celem była całkowita eksterminacja polskiej ludności zamieszkującej Kresy Wschodnie.
Zginęło wtedy ok. 8 tysięcy Polaków – głównie kobiet, dzieci i starców. Morderstw dokonywano z brutalnością trudną do opisania – ofiary ginęły od kul, siekier, wideł, noży, często w kościołach podczas mszy świętych. Wsie były palone, dobytek grabiony, a ślady polskiej obecności na tych ziemiach systematycznie niszczone.
Za symboliczną datę rozpoczęcia ludobójstwa uznaje się 10 lipca 1943 r., kiedy to członkowie UPA zamordowali w bestialski sposób Zygm