Żołnierze Izraela zabili polskiego wolontariusza amerykańskiej organizacji pozarządowej World Central Kitchen. Damian Soból pomagał głodującym Palestyńczykom w Strefie Gazy. Czy ten szokujący atak na konwój humanitarny został dokonany przy wykorzystaniu sztucznej inteligencji – AI? Kilka refleksji o „wygodnym zabijaniu”.
3 kwietnia 2024 roku dziennik „The Guardian” opublikował tekst pt. „Maszyna zrobiła to na zimno: Izrael użył sztucznej inteligencji do zidentyfikowania 37 000 celów Hamasu” na temat zastosowania w Strefie Gazy przez Siły Obronne Izraela systemu Lavender. Maszyna korzystała z algorytmów sztucznej inteligencji i bazy danych zawierającej listę ponad 37 000 osób, które mogą być potencjalnym zagrożeniem dla Izraela, z uwagi na ich domniemane powiązania z Hamasem. Decyzje o życiu i śmierci były podejmowane przez system Lavender, a żołnierze poświęcali zaledwie 20 sekund na autoryzację bombardowania. W efekcie, dziesiątki tysięcy cywilów znalazło się w śmiertelnym niebezpieczeństwie.
Ta brutalna cyfryzacja procesu zabijania, gdzie ludzie są sprowadzani do zestawu danych, stanowi zagrożenie dla człowieczeństwa i naszej cywilizacji.
Warto zaznaczyć, iż Izrael jest największym na świecie eksporterem wojskowych dronów. A do 2035 roku te maszyny stanowić będą 95% sił powietrznych.
Zabicie Polaka w Strefie Gazy przypomniało mi, iż „na odpowiedź czeka pytanie o charakterze egzystencjalnym dotyczące tego, czy nasza cywilizacja w duchu humanitaryzmu jest gotowa zaakceptować robotyzację procesu pozbawiania życia ludzi”. Pisze o tym Kaja Kowalczewska w swojej pracy „Śmiercionośne systemy z postępującą autonomicznością – analiza prawnomiędzynarodowa”.
Wygodne zabijanie
„Równie niepokojąca jest mentalność Playstation otaczająca problem zabójstw przy pomocy dronów. Młodzi wojskowi, wychowani na grach wideo, dzisiaj zdalnie zabijają prawdziwych ludzi, używając dżojstika. Jak to pokolenie wojowników, zdystansowanych od ludzkich konsekwencji swoich czynów, będzie cenić prawo do życia? Jak dowódcy i decydenci polityczni oprą się pozornie niezbrukanej naturze zabójstw dokonywanych przy pomocy dronów? Czy zabijanie będzie atrakcyjniejszą opcją niż pojmanie? Czy pogorszeniu ulegną standardy wywiadowcze usprawiedliwiające zabijanie? Czy wzrośnie liczba akceptowalnych śmierci niewinnych cywili?” – pytają autorzy tekstu pt. „Zabójca ponad prawem” w „The Guardian”. Kontekstem artykułu opublikowanego w 2010 roku jest wojna w Afganistanie, podczas której Stany Zjednoczone wykorzystywały drony do zabijania ludzi, w tym cywilów.
Powyższy cytat jest mottem dla raportu „Wygodne zabijanie: uzbrojone drony i mentalność Playstation” opracowanego przez „The Fellowship of Reconciliation”. Skąd pomysł na tytuł? Polecam zobaczyć zdjęcie pomieszczenia w Centrum kontroli dronów amerykańskiej armii w stanie Nowy Meksyk.
Działamy bez cenzury. Nie puszczamy reklam, nie pobieramy opłat za teksty. Potrzebujemy Twojego wsparcia. Dorzuć się do mediów obywatelskich.
Wzmocnij kampanie obywatelskie Instytutu Spraw Obywatelskich
Przekaż swój 1,5% podatku:
Wpisz nr KRS 0000191928
lub skorzystaj z naszego darmowego programu do rozliczeń PIT.
Minęło czternaście lat – wygodne zabijanie staje się coraz bardziej wygodne. Dziś, dzięki sztucznej inteligencji i zanikowi inteligencji ludzkiej.
Minęło blisko 80 lat od zakończenia drugiej wojny światowej – „nowoczesność i zagłada” zawitały do Strefy Gazy.
Dziś zagłada narodu palestyńskiego odsłania drugą twarz naszego nowoczesnego społeczeństwa. Patrzymy na ostateczne rozwiązanie kwestii palestyńskiej i milczymy.
Zabójcze roboty już tu są
„Wizja świata, w którym decyzje o życiu i śmierci będą podejmowane przez maszyny nieznajdujące się pod bezpośrednią kontrolą człowieka, musi być rozważana poważnie” – piszą autorzy książki „Wojna dronów. Militarne wykorzystanie bezzałogowych statków powietrznych”.
Jak działają takie maszyny? Polecam obejrzeć film „Twardogłowy”, który jest jednym z odcinków serialu „Czarne lustro”. Jego twórcy podkreślają, iż ich „przerażają roboty Boston Dynamics. Nie chodzi tylko o to, iż naprawdę istnieją, one wywołują w nas realne poczucie zagrożenia. Gadzia część mózgu odbiera je jako straszne, bo są pierwszym poważnym zagrożeniem dla cywilizacji człowieka”.
Zabójcze roboty przypominające Twardogłowego już tu są. Wspierają żołnierzy izraelskich w przeszukiwaniu podziemnych tuneli w Strefie Gazy. Maszyny,
, dostarcza amerykańska firma Ghost Robotics.
Akceptacja dla robotów zabójców będzie kreowana przez cywilne zastosowania dronów. Korporacja Amazon już dziś dostarcza przesyłki pocztowe w dwóch stanach USA. W tym roku podobną usługę ma uruchomić w Wielkiej Brytanii i we Włoszech. Przypomnę, iż dotyczy to Amazona, który zagraża demokracji, co stwierdziła amerykańska parlamentarna podkomisja ds. ochrony konkurencji badająca monopol GAFAM (Google, Amazon, Facebook, Apple, Microsoft).
„W przyszłości nie będą potrzebni operatorzy sterujący, gdyż oprogramowanie drona posiądzie zakres autonomii tak duży, iż samodzielnie będzie dobierało swoje cele, trasy, lot, sposoby zaangażowania. Co więcej, ono pewnie już istnieje, a jego aplikacja czeka na decyzje rządów i armii” – pisze Błażej Kolański w książce „Czego pragną drony? Od atrakcji wizualnej do spojrzenia władzy”. Autor pisał tak w 2015 roku. Minęło osiem lat. Dziś prawdopodobnie ślepe krety nie mogą doczekać się wypuszczenia tego systemu z Puszki Pandory.
Stop Zabójczym Robotom
Instytut Spraw Obywatelskich jest członkiem międzynarodowej koalicji Stop Zabójczym Robotom (Stop Killer Robots – SKR). Działamy na rzecz świata, który odrzuca automatyzację zabijania, a zamiast tego promuje zasadę ludzkiej i etycznej kontroli nad nowymi technologiami, w szczególności systemami uzbrojenia wykorzystującymi sztuczną inteligencję. Nie zgadzamy się, żeby maszyny samodzielnie podejmowały decyzje o tym, kogo zabić.
Zapraszamy na staże, praktyki i wolontariat!
Dołącz do nas!Kampania Stop Killer Robots została powołana w kwietniu 2013 roku przez grupę organizacji pozarządowych zaniepokojonych dowodami na zwiększoną autonomię systemów uzbrojenia. w tej chwili Stop Killer Robots jest koalicją ponad 230 organizacji społecznych i partnerów akademickich działających w 70 krajach. Instytut Spraw Obywatelskich jest jedyną organizacją z Polski należącą do koalicji.
Żądamy zakazania maszyn, które celują w ludzi, redukując nas do obiektów i zbioru danych. Domagamy się od rządów na całym świecie rozpoczęcia negocjacji w sprawie nowego prawa międzynarodowego, regulującego kwestie związane z bronią autonomiczną.
Broń autonomiczna różni się od broni konwencjonalnej tym, iż przy jej wykorzystaniu można zabijać ludzi bez udziału ludzi. Autonomiczne śmiercionośne systemy uzbrojenia (Lethal Autonomous Weapons Systems – LAWS) to inne określenie na broń autonomiczną. Od broni konwencjonalnej odróżnia ją możliwość przeprowadzania ataku bez ludzkiego operatora.
Jednym z rezultatów działań koalicji jest pierwsza rezolucja ONZ w sprawie broni autonomicznej.
W marcu br. złożyliśmy list otwarty w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, apelując o zaangażowanie Polski w działania, mające na celu zakazanie śmiercionośnych autonomicznych systemów broni (LAWS).
Czy decydenci w naszym państwie są zainteresowani postulatami koalicji Stop Zabójczym Robotom? Nie. Przez jedenaście lat żadna ekipa partyjna lub rządowa nie była chętna do rozmów na temat maszyn zabijających ludzi bez pytania o zdanie ludzi.
Pamiętaj! Technologia nie powinna nigdy zastępować ludzkiego osądu i etyki. Nadszedł czas, aby podjąć konkretne kroki przeciwko LAWS. Musimy zapewnić, iż w przyszłości żadne decyzje o zabijaniu ludzi nie będą podejmowane bez kontroli i, co najważniejsze, odpowiedzialności człowieka.
Wesprzyj nas, żebyśmy mogli działać, zanim będzie za późno.
Tropy w głąb króliczej nory:
- Kowalczewska K., Kowalewski J. (red.), Systemy Dronów Bojowych. Analiza problemów i odpowiedź społeczeństwa obywatelskiego, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2015.
- Kopeć R., Wasiuta O., Wójtowicz T., Wojna dronów. Militarne wykorzystanie bezzałogowych statków powietrznych, Kraków, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego, 2021.
- Nahirny R., Kil A., Zamorska M. (red.), Czego pragną drony? Od atrakcji wizualnej do spojrzenia władzy, Gdańsk, Wydawnictwo Naukowe Katedra, 2017.
