Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz zaczynają podcast od omówienia scysji pomiędzy Wołodymyrem Zełenskim a Donaldem Trumpem. Zastanawiają się, kto zaczął, kto prowokował, czy prezydent Ukrainy faktycznie użył słowa „blyat” i czy opłacała mu się ta scysja. Co do jednego prowadzący nie mają wątpliwości – choćby jeżeli Zełenski popełnił błąd, to Donald Trump nie tylko przy tej okazji, ale w całym szeregu decyzji bardzo wyraźnie pokazuje, iż zdecydowanie bliżej mu do Władimira Putina niż do Wołodymyra Zełenskiego.
Właśnie dlatego prowadzący zastanawiają się, jak długo Ukraina może walczyć bez wsparcia Stanów Zjednoczonych i czy Europa faktycznie jest w stanie zwiększyć pomoc na tyle, by uzupełnić ewentualne ubytki wynikające z braku amerykańskich dostaw broni. Przy okazji Witold Jurasz odnotowuje wypowiedź Mariusza Błaszczaka, z której wynika, iż za brak wsparcia wojskowego USA dla Ukrainy odpowiedzialność powinien ponieść Radek Sikorski. Jurasz stwierdza, iż przykre jest patrzenie, jak człowiek skądinąd zasłużony – na przykład dla modernizacji polskich sił zbrojnych – zachowuje się w prymitywny, partyjniacki sposób.
Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz opowiadają słuchaczom i słuchaczkom “Raportu międzynarodowego” o filmie zamieszczonym przez Donalda Trumpa, utrzymanym w gangsta-raperskim stylu, w którym pojawiają się tancerki wzorowane na Conchicie Wurst. Ten ostatni element budzi daleko idący niepokój obu prowadzących podcast.
W tym odcinku podcastu “Raport międzynarodowy” mowa jest również o wypowiedziach Elona Muska, który stwierdził, iż Zełenskiemu należy zaproponować amnestię w neutralnym kraju w zamian za pokojową transformację ustrojową Ukrainy w kierunku demokracji. Witold Jurasz komentuje, iż trzeba być niespełna rozumu (w rzeczywistości używa bardziej dosadnego określenia), by w ten sposób pisać o Ukrainie – która jest demokracją – i jednocześnie nie zająknąć się o Rosji, która w istocie jest dyktaturą.
W dalszej części podcastu Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz odnotowują obelżywe wypowiedzi wiceprezydenta J.D. Vance’a na temat europejskich sojuszników. Spowodowały one protesty we Francji i Wielkiej Brytanii, wojnę celną USA z Kanadą oraz powrót do zapowiedzi odebrania Grenlandii. Prowadzący zastanawiają się, czy Donald Trump zdaje sobie sprawę, iż wiarygodność buduje się latami, jeżeli nie dziesięcioleciami, a stracić można ją w zaledwie kilka tygodni.
Próbując odtworzyć prawdziwe cele Trumpa, dziennikarze dochodzą do wniosku, iż jego działania mogą wynikać z pesymizmu i braku wiary w Amerykę. Być może właśnie dlatego chce on podzielić się odpowiedzialnością za świat w ramach tzw. koncertu mocarstw. Witold Jurasz cytuje byłego francuskiego polityka, który stwierdził, iż koncert mocarstw to bardzo dobre rozwiązanie, gdyż w jego ramach rzadko dochodzi do wojen (poza tymi przypadkami, kiedy do nich oczywiście dochodzi).
Witold Jurasz zauważa przy tym, iż Francuzi uwielbiają ideę koncertu mocarstw, ponieważ daje im ona miejsce wśród globalnych decydentów. Z przykrością odnotowuje natomiast, iż Polska takim państwem niestety nie będzie. Zbigniew Parafianowicz i Witold Jurasz zastanawiają się, czy taka ewolucja porządku światowego wpłynie również na Unię Europejską i czy polska polityka wschodnia – na przykład w kontekście Białorusi – ma jeszcze jakąkolwiek szansę realizacji, czy też należy uznać ją za całkowicie martwą.
W podcaście pojawia się też temat trwałości amerykańskiej obecności wojskowej w Polsce. Prowadzący zastanawiają się, czy istnieją jakiekolwiek gwarancje, iż Amerykanie nie wycofają się z Polski. Niestety, takich gwarancji nie ma, ale w Polsce znajduje się amerykańska baza w Redzikowie, będąca częścią systemu obrony przeciwrakietowej Stanów Zjednoczonych – a nie europejskich sojuszników USA. To oznacza, iż choćby jeżeli Amerykanie ograniczą swoją obecność, to nie wycofają się całkowicie.
Prowadzący uspokajają słuchaczki i słuchaczy, iż istnieje wiele powodów, dla których Polska z całą pewnością nie jest zagrożona wpadnięciem do rosyjskiej strefy wpływów.
Na końcu podcastu Witold Jurasz opowiada historię tortur, jakie Rosjanie stosowali wobec Wiktorii Roszczyny – młodej ukraińskiej dziennikarki, która wpadła w ich ręce. Zastanawia się, czy biorąc pod uwagę fakt, iż sprawców tortur nigdy nie będzie można osądzić, ukraiński wywiad powinien ich wszystkich co do jednego wyeliminować.
„Raport międzynarodowy”. Poniżej lista wszystkich odcinków podcastu.
