Skąd się wzięła tradycja noszenia beretu i czy naprawdę Francuzi go noszą?

Beret francuski ma długą historię i wciąż jest obecny w kulturze Francji. Pochodzi z regionu Basków i pierwotnie był elementem ubioru pasterzy. Z czasem zyskał popularność w całym kraju, a dziś pozostaje rozpoznawalnym symbolem Francji.

Beret uchodzi za jeden z najbardziej rozpoznawalnych symboli francuskiej tożsamości. Jego współczesna forma ukształtowała się w XIX wieku w południowo-zachodniej Francji, zwłaszcza w regionach Béarn i Baskonii. To właśnie Béarn rości sobie prawo do jego pochodzenia, traktując wyrób beretów jako element lokalnego dziedzictwa.

Tradycyjne techniki filcowania zapewniały ochronę przed zimnem i wilgocią, co czyniło beret popularnym wśród ludności wiejskiej. W 1835 roku został oficjalnie doceniony za swoje adekwatności użytkowe i gwałtownie wszedł do codziennego użytku – także w wersji dziecięcej.

Beret nie pozostał jednak tylko elementem stroju wiejskiego. Z czasem nosili go myśliwi, przewodnicy górscy, a także artyści XVIII i XIX wieku, dla których był praktycznym dodatkiem w chłodnych pracowniach. Sposób jego noszenia różnił się regionalnie i zawodowo, stając się częścią wyrazistego kodu kulturowego.

Beret francuski we współczesnej modzie

W XX wieku czarny beret trafił do miejskiego folkloru – szczególnie paryskiego – gdzie na trwałe związał się z wizerunkiem Francuza niosącego bagietkę. Równolegle zyskał wymiar patriotyczny: podczas II wojny światowej był znakiem rozpoznawczym członków ruchu oporu.

Do dziś różne wersje beretów – w tym kolorowe modele używane przez siły specjalne – pozostają częścią francuskiego umundurowania wojskowego.

Choć beret pojawia się dziś rzadziej w codziennym stroju, wciąż pozostaje obecny w modzie, sztuce i przestrzeni symbolicznej. Noszą go osoby starsze, artyści oraz uczestnicy wydarzeń kulturalnych. Powraca regularnie w kolekcjach projektantów jako stylowy akcent, a także w kampaniach promujących Francję. Mimo iż jego wizerunek bywa uproszczony, symbolika beretu – wciąż produkowanego w tradycyjnych manufakturach – pozostaje żywa i rozpoznawalna.

RxA – iFrancja.fr