Warszawski bunt przeciw niemieckiemu zarządzeniu 27 lipca 1944 roku

W końcu lipca 1944 r. atmosfera w Warszawie była gęsta jak nigdy wcześniej. Na wschodnim brzegu Wisły od kilku dni słychać było wyraźnie odgłosy sowieckiej artylerii, w mieście szerzyły się pogłoski o rychłym wybuchu powstania, a niemiecka administracja i garnizon wojskowy popadły w nerwowość graniczącą z paniką. W takiej atmosferze warszawiacy w imię godności, ale i przemyślanej strategii oporu obywatelskiego, zbiorowo zbuntowali się przeciw zarządzeniu niemieckiego gubernatora Fischera, które nakazywało mieszkańcom masowe zgłaszanie się do kopania rowów strzeleckich. Był to jeden z największych aktów cywilnego nieposłuszeństwa w okupowanej Europie