Marcel Łoziński, legendarny polski dokumentalista nominowany do Oscara, zmarł w wieku 85 lat. Reżyser pozostawia po sobie nieocenioną spuściznę w polskim kinie i niezatarte wspomnienia w sercach kolegów po fachu.
Urodzony w 1940 roku w Paryżu artysta swoją karierę rozpoczął w późnych latach 60. gwałtownie zdobył rozpoznawalność dzięki współpracy z Telewizją Polską, słynną Wytwórnią Filmów Dokumentalnych i prestiżowym Zespołem Filmowym "X" Andrzeja Wajdy.
Oscarowa nominacja i międzynarodowe uznanie
W 1995 roku jego film "89 mm od Europy" został nominowany do Oscara w kategorii najlepszy krótkometrażowy film dokumentalny. Był członkiem zarówno Amerykańskiej Akademii Sztuk i Nauk Filmowych, jak i Europejskiej Akademii Filmowej.
W 2009 roku zgarnął Europejską Nagrodę Filmową za "Poste Restante". Wielokrotnie zdobywał także Złotego Lajkonika oraz Złote Grono za swoje prace dokumentalne.
Wpływ na polskich filmowców
Feliks Falk, reżyser "Komornika", w żałobnym poście napisał: "Smutna wiadomość: Marcel Łoziński nie żyje. Mój przyjaciel od dziecka, za pomocą którego zostałem filmowcem. Wspaniały reżyser filmów dokumentalnych. Ogromna strata!". Znali się od młodych lat i Falk uważał zmarłego reżysera za swojego przyjaciela.
Marcel Łoziński był ojcem innego cenionego dokumentalisty Pawła Łozińskiego. O ich artystycznej relacji opowiadał film "Ojciec i syn w podróży".
Artystyczna spuścizna
W swoich filmach Łoziński często poruszał tematy trudne i niewygodne. Do najsłynniejszych dzieł należą: "Jak to się robi", "Wizyta", "Zderzenie czołowe", "Wszystko może się przytrafić" oraz "Żeby nie bolało".
Oficjalna przyczyna śmierci 85-letniego reżysera nie została podana do wiadomości publicznej. Artysta pozostawia po sobie blisko 50 filmów dokumentalnych.
Źródła wykorzystane: "Plejada.pl"
Uwaga: Ten artykuł został zredagowany z pomocą Sztucznej Inteligencji.
