Zupełnym przypadkiem natrafiłem w internecie na tę informację. Postanowiłem bardziej zagłębić się w temat osób homoseksualnych, które padły ofiarą holocaustu i były więzione w obozach koncentracyjnych. 1945 rok powszechnie jest uważany za wyzwolenie. Jednak nie było ono dla wszystkich. Pozwolę zacytować fragment publikacji KPH „Różowe Trójkąty”.
Wraz z końcem wojny większość osób homoseksualnych zwolniono z obozów. Jednak homofobia w niemieckim społeczeństwie była przez cały czas powszechna. W lipcu 1945 roku, kilka miesięcy po kapitulacji Niemiec, reaktywowano referat do spraw osób homoseksualnych. Byli i tacy wśród amerykaƒskich i brytyjskich prawników, którzy domagali się odbycia reszty kar przez tych mężczyzn homoseksualnych, którzy skazani zostali z paragrafu 175. jeżeli skazany był na przykład na osiem lat, z czego odbył pięć w więzieniu, a trzy lata w obozie, to domagano się, aby odsiedział brakujące trzy lata w więzieniu.
RFN przejęła paragraf 175 w zaostrzonym przez nazistów brzmieniu, zgodnie z którym, aby zaistniał „nierząd”, podejrzani nie musieli się choćby dotykać. Prawo to zostało zreformowane w 1969 roku, a pozostałości paragrafu 175 zniesiono całkowicie dopiero w 1994 roku po zjednoczeniu Niemiec.
Mało jest informacji na ten temat w polskojęzycznym internecie. Jeden z gejów, który przetrwał obóz koncentracyjny, Pierre Seel opisał te zdarzenia w swojej autobiografii, której tytuł w angielskiej wersji zaczynał się słowami „Liberation was for others” (wyzwolenie było dla innych).
Po wyzwoleniu alianci nie znieśli wprowadzonego przez nazistów paragrafu 175. Ani oni, ani Niemcy i Austria nie uznawały homoseksualnych więźniów za ofiary nazizmu, co było niezbędne do uzyskania reparacji (źródło).
Przetłumaczę kilka cytatów z anglojęzycznych źródeł:
„Geje, którzy przetrwali holocaust nie opuścili obozów będąc uznani za ofiary. Zamiast tego, choćby po wyzwoleniu, wciąż byli skazanymi przestępcami” - TIME
„50 lat temu alianci wyzwolili nas z obozów koncentracyjnych i więzień. Niemniej jednak świat, który mieliśmy nadzieję zastać okazał się być nieprawdziwy. Zostaliśmy zmuszeni do ponownego ukrywania się przed karami grożącymi za złamanie prawa ustanowionego przez nazistów aż do 1969 roku” - Open Table
„Po rekomendacji brytyjskich i amerykańskich prawników, mężczyźni aresztowani przez niemiecki paragraf 175, zidentyfikowani poprzez różowe trójkąty, do których noszenia byli zmuszani, ponownie zostali uwięzieni. Wprowadzenie antyhomoseksualnych praw w USA i Europie spowodowało, iż wielu homoseksualnych ofiar nazizmu wciąż miało do czynienia z aresztowaniami na długo po pokonaniu Hitlera. Przez dekady mężczyźni ci wstydzili się nagłośnić takie wydarzenia ze strachu przed wrogim społeczeństwem. Niemiecki rząd nie uznawał gejów za ofiary nazizmu, ani nie przekazywał za to reparacji aż do 2002 roku, ale do tego czasu prawie wszyscy ocalali zmarli.” - Legacy Project Chicago
Na wojnie nie ma zwycięzców.
